ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΝΗ Δημ.Σχ.Νικήτης ΣΤ τάξη
Des fables d'Esope...aux fables de la fontaine
Jean de La Fontaine Αίσωπος
Des fables
|  |  |
Des fables
|  | |
Το Νοέμβριο μου έδωσαν , από το ΠΥΣΠΕ Χαλκιδικής ,μια ώρα επιπλέον, στη ΣΤ' τάξη, του Δημ.Σχ.Νικήτης.
Αποφασίσαμε με τα παιδιά να δουλέψουμε το θέμα:
Jean de La Fontaine - Αίσωπος:
Le Rat des villes et le Rat des champs
Ο ποντικός της πόλης και ο ποντικός του αγρού
Μάλιστα, επειδή έμπαινα σε δίγλωσση τάξη, άλλοι διδάσκονταν γαλλικά και άλλοι γερμανικά, σκεφτήκαμε ότι θα μπορούσαμε να το δουλέψουμε και στις τέσσερις γλώσσες - ελληνικά - γαλλικά -
αγγλικά - γερμανικά , βοηθούμενοι βέβαια από τη συνάδελφό μου, καθηγήτρια γερμανικών, Δέσποινα Νικολάου.
Το θέμα αυτό το δουλέψαμε δυο μήνες, ώσπου αντικαταστάθηκε το Φεβρουάριο, με το θέμα της διατροφής και έτσι εγκατέλειψα τους μαθητές της έκτης για να πάω στους μαθητές του Β2.
Αναρτώ ότι προλάβαμε να δουλέψουμε, αφού παρακολουθήσαμε τους μύθους και στις τέσσερις γλώσσες.
http://www.iletaitunehistoire.com/genres/fables-poesies/lire/lire-le-rat-de-ville-et-le-rat-des-champs-biblidpoe_019 Το θέμα αυτό το δουλέψαμε δυο μήνες, ώσπου αντικαταστάθηκε το Φεβρουάριο, με το θέμα της διατροφής και έτσι εγκατέλειψα τους μαθητές της έκτης για να πάω στους μαθητές του Β2.
Αναρτώ ότι προλάβαμε να δουλέψουμε, αφού παρακολουθήσαμε τους μύθους και στις τέσσερις γλώσσες.
en anglais
A city rat, one night,
Did, with a civil stoop,
A country rat invite
To end a turtle soup.
Upon a Turkey carpet
They found the table spread,
And sure I need not harp it
How well the fellows fed.
The entertainment was
A truly noble one;
But some unlucky cause
Disturb'd it when begun.
It was a slight rat-tat,
That put their joys to rout;
Out ran the city rat;
His guest, too, scamper'd out.
Our rats but fairly quit,
The fearful knocking ceased.
'Return we,' cried the cit,
To finish there our feast.
'No,' said the rustic rat;
'To-morrow dine with me.
I'm not offended at
Your feast so grand and free,--
'For I've no fare resembling;
But then I eat at leisure,
And would not swap, for pleasure
So mix'd with fear and trembling.'
Did, with a civil stoop,
A country rat invite
To end a turtle soup.
Upon a Turkey carpet
They found the table spread,
And sure I need not harp it
How well the fellows fed.
The entertainment was
A truly noble one;
But some unlucky cause
Disturb'd it when begun.
It was a slight rat-tat,
That put their joys to rout;
Out ran the city rat;
His guest, too, scamper'd out.
Our rats but fairly quit,
The fearful knocking ceased.
'Return we,' cried the cit,
To finish there our feast.
'No,' said the rustic rat;
'To-morrow dine with me.
I'm not offended at
Your feast so grand and free,--
'For I've no fare resembling;
But then I eat at leisure,
And would not swap, for pleasure
So mix'd with fear and trembling.'
die Landmaus hφflich ein,
denn Ortolanenreste
hatt' sie, so gut und fein.
Auf tόrkisch fein gewebtem
Teppich stand das Mahl bereit,
und die beiden lebten
lustig und in Herrlichkeit.
Man genoss in vollen Zόgen,
kφstlich mundete der Schmaus.
Plφtzlich, mitten im Vergnόgen,
wurden sie gestφrt – o Graus!
Klang es nicht, als ob was krachte?
Wie die Stadtmaus da in Hast
gleich sich aus dem Staube machte!
Schleunigst folgte ihr der Gast.
Blinder Lδrm nur war's. Es wandern
beide wieder in den Saal,
und die Stadtmaus spricht zur andern:
"Setzen wir jetzt fort das Mal!"
"Danke sehr!" spricht jene. "Morgen
komm zu mir aufs Land hinaus.
Kann dir freilich nicht besorgen
dort so kφniglichen Schmaus.
Einfach nur, doch unbeneidet,
meiner Sicherheit bewusst,
speis' ich und verzicht' auf Lust,
die durch Furcht mir wird verleidet!"
en franÇais
http://www.iletaitunehistoire.com/genres/fables-poesies/lire/lire-le-rat-de-ville-et-le-rat-des-champs-biblidpoe_019
Le Rat de ville et le Rat des champs
 |
Autrefois le Rat de ville
Invita le Rat des champs,
D'une façon fort civile,
À des reliefs d'Ortolans.
Sur un Tapis de Turquie
Le couvert se trouva mis.
Je laisse à penser la vie
Que firent ces deux amis.
Le régal fut fort honnête,
Rien ne manquait au festin ;
Mais quelqu'un troubla la fête
Pendant qu'ils étaient en train.
À la porte de la salle
Ils entendirent du bruit :
Le Rat de ville détale ;
Son camarade le suit.
Le bruit cesse, on se retire :
Rats en campagne aussitôt ;
Et le citadin de dire :
Achevons tout notre rôt.
— C'est assez, dit le rustique ;
Demain vous viendrez chez moi :
Ce n'est pas que je me pique
De tous vos festins de Roi ;
Mais rien ne vient m'interrompre :
Je mange tout à loisir.
Adieu donc ; fi du plaisir
Que la crainte peut corrompre.
Invita le Rat des champs,
D'une façon fort civile,
À des reliefs d'Ortolans.
Sur un Tapis de Turquie
Le couvert se trouva mis.
Je laisse à penser la vie
Que firent ces deux amis.
Le régal fut fort honnête,
Rien ne manquait au festin ;
Mais quelqu'un troubla la fête
Pendant qu'ils étaient en train.
À la porte de la salle
Ils entendirent du bruit :
Le Rat de ville détale ;
Son camarade le suit.
Le bruit cesse, on se retire :
Rats en campagne aussitôt ;
Et le citadin de dire :
Achevons tout notre rôt.
— C'est assez, dit le rustique ;
Demain vous viendrez chez moi :
Ce n'est pas que je me pique
De tous vos festins de Roi ;
Mais rien ne vient m'interrompre :
Je mange tout à loisir.
Adieu donc ; fi du plaisir
Que la crainte peut corrompre.
"Ο ποντικός της πόλης και ο ποντικός του αγρού" ζυγίζει από τη μία την υπεραφθονία και το φόβο και από την άλλη τη μετρημένη ζωή και την ηρεμία. Σε πρώτη ματιά κάτι μπορεί να φαντάζει αξιοζήλευτο. Δεν σημαίνει όμως απαραίτητα ότι αυτός που το έχει είναι ευτυχισμένος, αν λείπει το γέλιο και η ψυχική γαλήνη.
Αίσωπος
Jean de La Fontaine
Αίσωπος
Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και Μυθογράφος. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία. Για τη ζωή του δεν υπάρχουν ακριβείς και συγκεκριμένες πληροφορίες, από πολλούς μάλιστα αμφισβητείται ακόμη και η ύπαρξή του.
Είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς, αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Θεωρείται επίσης ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι δεν έγραψε μήτε μια λέξη, αλλά όλους τους μύθους τους διηγιόταν προφορικά.
Ζαν ντε Λα Φονταίν
O Ζαν ντε Λα Φονταίν - και Λαφονταίν απλώς στην ελληνική βιβλιογραφία (Jean de La Fontaine, 8 Ιουλίου 1621 - 13 Απριλίου 1695), ήταν Γάλλος ποιητής, περίφημος για τους Μύθους του.
Από ευκατάστατη αστική οικογένεια άρχισε θεολογικές σπουδές τις οποίες εγκατέλειψε χάριν της Νομικής. Έγινε δικηγόρος αλλά το πάθος του ήταν η λογοτεχνία. Παντρεύτηκε και χώρισε πολύ γρήγορα και προσκολλήθηκε μετά στον πανίσχυρο υπουργό του Λουδοβίκου ΙΔ΄ Φουκέ, για τον οποίο έγραφε υμνητικά ποιήματα. Μετά την πτώση του Φουκέ, ο ονειροπόλος, αφηρημένος και επιπόλαιος Λα Φονταίν έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του ως παράσιτος σε μέγαρα φιλόμουσων ευγενών (είκοσι χρόνια, σχεδόν ως τον θάνατό του, στο μέγαρο της μαντάμ ντε Σαμπλιέρ).
Το 1684 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και πήρε μέρος στην Διαμάχη των Αρχαίων και των Συγχρόνων (Querelle des Anciens et des Modernes) τασσόμενος με το μέρος των «Αρχαίων».
Οφείλει την δόξα του στους Μύθους του. Έπαιρνε τα θέματά του από παντού, κυρίως όμως από τον Αίσωπο, τα μεταμόρφωνε με αξιοθαύμαστη τέχνη, ποικιλία ύφους και ψυχολογικό βάθος, και κατέληγε σε ηθικό δίδαγμα ζωγραφίζοντας όλους τους χαρακτήρες και καταστάσεις.
Σπουδαιότερα έργα του : Contes (Διηγήματα, 1665) και προ πάντων οι Fables (Μύθοι 1668, με απειράριθμες επανεκδόσεις).
ΛΑΦΟΝΤΕΝ
Γεια σας,
Είμαι ο Ζαν ντε Λαφοντέν και σας μιλώ απ΄ τον παράδεισο, αφού γεννήθηκα στο Σατό Τιερί της Γαλλίας το 1621 και άφησα το μάταιο τούτο κόσμο στο Παρίσι το 1695. Σ΄όλη μου τη ζωή διασκέδαζα και έγραφα. Όμορφα πέρασα, παράπονο κανένα. Ό,τι μπορεί να βάλει ο νους σας έγραψα: ποιήματα, αφηγήματα, θεατρικά… Το έργο, όμως, που αγάπησα περισσότερο απ΄όλα είναι οι Μύθοι. Αυτοί άλλωστε μου επιτρέπουν να «ζω» ακόμη, να με θυμούνται και να γοητεύονται οι αναγνώστες μου.
Μεταξύ μας, πολύ το χαίρομαι εδώ που τα λέμε.
Πρώτος μου δάσκαλος ήταν ο σοφός Αίσωπος και στη συνέχεια ο Φαίδρος.
Αυτός ήταν ο λόγος που ονόμασα τους μύθους μου «Μεταφράσεις του Αισώπου». Πήρα επίσης πολλά, το ομολογώ, από τους παραμυθάδες της Ανατολής και της Δύσης.
Συνολικά έγραψα 238 μύθους σε στίχους και γέμισα μ’ αυτούς δέκα ολόκληρα βιβλία, που κυκλοφόρησαν από το 1668 έως το 1694, ένα χρόνο δηλαδή προτού σας χαιρετήσω.
Οι Μύθοι μου είναι ο κόσμος μου.
Αυτός που είδα, αυτός που έμαθα, αυτός που έζησα. Έμεινα πιστός στο πνεύμα της εποχής μου, με τα καλά και τα κακά, με τα στραβά και τα ανάποδά της, όπως είναι άλλωστε όλες οι εποχές∙ γιατί να διαφέρει η δική μου;
Και να ξέρετε πως αν έχω κάτι ακόμα να σας πω, αν βρίσκετε πως οι μύθοι μου έχουν ενδιαφέρον, διαβάζοντας ή ακούγοντάς τους, μη λησμονάτε ότι είστε άνθρωποι και πως για σας μιλούν.
Α, και κάτι ακόμα, χαρείτε τη ζωή σας χωρίς υπερβολές, αλλά με μέτρο, ζήστε ανθρώπινα δίνοντας το χέρι στο διπλανό σας, που ίσως υποφέρει.
Είναι όμως καιρός να σας αφήσω, κουράστηκα, είπα πολλά.
Εύχομαι να απολαύσετε τους Μύθους απ’ τους μύθους μου κι εδώ είμ’ εγώ…
Γεια και χαρά σας
(Από το Μύθοι από τους μύθους του ΛΑΦΟΝΤΕΝ, εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες)
http://fr.wikipedia.org/wiki/Le_Rat_de_ville_et_le_Rat_des_champs
Le Rat de ville et le Rat des champs est la neuvième fable du livre I de Jean de La Fontaine situé dans le premier recueil des Fables de La Fontaine, édité pour la première fois en 1668.
La première version de cette fable apparaît chez Ésope vers le viie siècle avant notre ère sous le titre « Le rat des champs et le rat de maison »1. Quelques siècles plus tard, à Rome, Horace en fait une adaptation qu'il développe en près de 40 vers2. À la différence de la fable de La Fontaine, l'histoire commence par l'arrivée chez le rat des champs (rusticus mus) de son parent le rat des villes (urbanus mus), qui se moque de la médiocrité de la vie à la campagne et l'invite à savourer chez lui les plaisirs de la ville3.
Cette fable sera également reprise par Babrius qui la développe en grec4.
http://unebellefacon.wordpress.com/2011/04/25/le-rat-de-ville-et-le-rat-de-champs-fable/
Le rat de ville et le rat de champs ( fable )
Un rat des champs avait pour ami un rat de maison. Le rat de maison invité par son ami s’empressa
 d’aller dîner à la campagne. Mais comme il n’avait à manger que de l’herbe et du blé, il dit : « Sais-tu bien, mon ami, que tu mènes une vie de fourmi ? Moi, au contraire, j’ai des biens en abondance. Viens avec moi, je les mets tous à ta disposition. » Ils partirent aussitôt tous les deux. Le rat de maison fit voir à son camarade des légumes et du blé, et avec cela des figues, un fromage, du miel, des fruits. Et celui-ci émerveillé le bénissait de tout son cœur, et maudissait sa pro
pre fortune. Comme ils s’apprêtaient à commencer le festin, soudain un homme ouvrit la porte. Effrayés du bruit, nos rats se précipitèrent peureusement dans les fentes. Puis comme ils revenaient pour prendre des figues sèches, une autre personne vint chercher quelque chose à l’intérieur de la chambre. À sa vue, ils se précipitèrent encore une fois dans un trou pour s’y cacher. Et alors le rat des champs, oubliant la faim, soupira et dit à l’autre : « Adieu, mon ami, tu manges à satiété et tu t’en donnes à cœur joie, mais au prix du danger et de mille craintes. Moi, pauvret, je vais vivre en grignotant de l’orge et du blé, mais sans craindre ni suspecter personne. »
Cette fable montre qu’il vaut mieux mener une existence simple et paisible que de nager dans les délices en souffrant de la peur.
Que faire avec cette fable?
La comparer avec la version de La Fontaine. ( ici )
La mémoriser
La mettre en scène
La dessiner, la mettre en bande dessinée, etc…
De belles situations d’écriture :
1) Le rat des champs invite le rat des villes à dîner chez lui. Inventez le dialogue entre les deux amis
2) Faire le carton du menu du repas chez le rat des champs.
3) Inventer un échange entre un animal ou une bestiole de la ville et un autre des champs ( chat, chien, cheval, fourmi,…) ( ma fiche : Invente un échange entre un animal ou une bestiole de la ville et un autre des champs )
LE RAT DES CHAMPS ET LE RAT DE VILLE
Cette fable montre qu’il vaut mieux mener une existence simple et paisible que de nager dans les délices en souffrant de la peur.
|
Jean de La Fontaine
Jean de La Fontaine (né le 8 juillet 1621 à Château-Thierry, et mort le 13 avril 1695 à Paris) est un poète français de grande renommée, principalement pour ses Fables et dans une moindre mesure ses contes licencieux. On lui doit également des poèmes divers, des pièces de théâtre et des livrets d'opéra qui confirment son ambition de moraliste.
Proche de Nicolas Fouquet, Jean de La Fontaine reste à l'écart de la cour royale mais fréquente les salons comme celui de Madame de La Sablière et malgré des oppositions, il est reçu à l'Académie française en 1684. Mêlé aux débats de l'époque, il se range dans le parti des Anciens dans la fameuse Querelle des Anciens et des Modernes.
C'est en effet en s'inspirant des fabulistes de l'Antiquité gréco-latine et en particulier d'Ésope, qu'il écrit les Fables qui font sa renommée. Le premier recueil qui correspond aux livres I à VI des éditions actuelles est publié en 1668, le deuxième (livres VII à XI) en1678, et le dernier (livre XII actuel) est daté de 1694. Le brillant maniement des vers et la visée morale des textes, parfois plus complexes qu'il n'y paraît à la première lecture, ont déterminé le succès de cette œuvre à part et les Fables de La Fontaine sont toujours considérées comme un des plus grands chefs-d’œuvre de la littérature française. Le fabuliste a éclipsé le conteur d'autant que le souci moralisant a mis dans l’ombre les contes licencieux publiés entre 1665 et 1674.
http://poesie.webnet.fr/lesgrandsclassiques/poemes/jean_de_la_fontaine/le_rat_de_ville_et_le_rat_des_champs.html
Des fables d' Esope..... aux fables de La fontaine
http://ekladata.com/c8KPl5TSkNueBm8Ns10MMNi3_5c/12.-D-Esope-a-LaFontaine-Le-Rat-des-villes-et-le-Rat-des-champs.pdf
http://zaubette.eklablog.com/des-fables-d-esope-aux-fables-de-la-fontaine-ce1-a105615268
Des fables d' Esope..... aux fables de La fontaine
http://ekladata.com/c8KPl5TSkNueBm8Ns10MMNi3_5c/12.-D-Esope-a-LaFontaine-Le-Rat-des-villes-et-le-Rat-des-champs.pdf
http://zaubette.eklablog.com/des-fables-d-esope-aux-fables-de-la-fontaine-ce1-a105615268
<< Ρήσεις Του Αισώπου >>
Ρήση 1: Η ανάγκη κάνει τους ανθρώπους επινοητικούς.
Ρήση 2: Η κούραση είναι θησαυρός για τους ανθρώπους.
Ρήση 3: Οι άρχοντες δεν πρέπει να εκλέγονται μόνο για την ομορφιά τους, αλλά κ για τη δύναμη κ την φρόνηση τους.
Ρήση 4: Οι φρόνιμοι άνθρωποι πρέπει πρώτα να σκέπτονται ποια μπορεί να είναι η έκβαση εκείνου, που πρόκειται να επιχειρήσουν, κ έπειτα να το επιχειρούν.
Ρήση 5: Πολλοί υπόσχονται μεγάλα, ενώ δεν μπορούν ούτε το παραμικρό να κάνουν.
Ρήση 6: Όσα δεν παρέχει η τέχνη, τα χαρίζει η τύχη.
Ρήση 7: Το ψυχικό είναι πολύ ανώτερο από το σωματικό κάλλος.
Ρήση 8: Όποιος σπεύδει να αποφύγει τη ζημιά του παρόντος, οφείλει να εξετάζει μήπως συναντήσει τίποτε χειρότερο.
Ρήση 9: Απο τα μικρά μαθαίνεις τα μεγάλα κ από τα φανερά τα αφανή.
Ρήση 10: Το ποτάμι δεν κατεβάζει πάντοτε αξίνες.
Ρήση 11: Να μην κατηγορείς κανένα για τα ατυχήματα του, αλλά να τον βοηθάς.
Ρήση 12: Ότι κάνεις θα πάθεις.
Ρήση 13: Καμιά αξία δεν έχει το να αποκτήσεις πολλά χρήματα, αν δεν τα χρησιμοποιείς.
Ρήση 14: Η φιλοδοξία θολώνει τα μυαλά των ανθρώπων.
Ρήση 15: Ας ακούς θόρυβο, χωρίς να δουν τα μάτια σου μην φοβάσαι.
Ρήση 16: Κοίταξε πόση δύναμη έχει το κουνούπι, κ ελέφαντα ακόμα φοβίζει.
Ρήση 17: Η έπαρση γίνεται αιτία παθημάτων.
Ρήση 18: Όπου χρειάζονται χέρια, η με λόγια βοήθεια καθόλου δεν ωφελεί.
Ρήση 19: Όσοι στη ζωή τους έχουν πολλούς εχθρούς, όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση, δεν θα βρουν κανένα φίλο.
Ρήση : Κάλλος που δεν συνοδεύεται από σωφροσύνη γίνεται αιτία ονειδισμού για κείνους, που το έχουν.
Ρήση 21: Εύκολο είναι να συμβουλεύεις, όσα είναι πολύ δύσκολο να κάνεις.
Ρήση 22: Καλύτερα φτώχεια χωρίς φόβο, παρά πλούτη με ανάγκες κ φόβους.
Ρήση 23: Μερικοί, αφού οι ίδιοι έγιναν αιτία κακού για τον εαυτό τους, από ανοησία κατηγορούν τον θεό.
Ρήση 24: Ο μόχθος είναι για τους ανθρώπους θησαυρός.
Ρήση 25: Καλύτερα να είναι κανένας δούλος σε σοφούς κ δίκαιους, παρά να έχει κυρίους κακούς κ απαίδευτους.
Ρήση 26: Πολλές φορές το να πείσεις κάποιον είναι αποτελεσματικότερο, από το να μεταχειριστείς βία.
Ρήση 27: Η μετάνοια δεν ωφελεί σε τίποτε, όταν το ατύχημα έχει συμβεί.
Ρήση 28: Όσοι από πλεονεξία επιθυμούν όλο κ πio πολλά χάνουν κ εκείνα, που έχουν.
Ρήση 29: Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Ρήση 30: Κ αν ο χρόνος φέρει κάποιον στη δόξα, να μη λησμονεί από πού ξεκίνησε, γιατί στη ζωή τίποτε δεν είναι σίγουρο.
Ρήση 31: Δεν είναι αξιοζήλευτα τα κέρδη που συνοδεύονται από ταλαιπωρείες κ κινδύνους.
Ρήση 32: Αν χτυπήσεις τον πρώτο που σε πατά, δεν θα δοκιμάσει ο δεύτερος να σε πατήσει.
Ρήση 33: Όταν οι μεγάλοι βοηθούν τους μικρούς, σώζονται κ αυτοί μαζί τους.
Ρήση 34: Μπορεί, κάποτε εκείνος που νικά τους μεγάλους, να νικηθεί από τους μικρούς.
Ρήση 35: Μη μετράς τα πουλιά σου πριν βγουν από το αυγό.
Ρήση 36: Η ομόνοια είναι σωτήριο πράγμα, γι' αυτούς που τη χρησιμοποιούν.
Ρήση 37: Όποιος λέει ψέματα, δεν τον πιστεύουν κ όταν λέει την αλήθεια.
Ρήση 38: Ο καλός τρόπος είναι πιο δυνατός από τη βία.
Ρήση 39: Εκείνοι που υποφέρουν πολύ, παραπονιούνται λιγότερο.
Ρήση 40: Το παράδειγμα είναι καλύτερο από τις συμβουλές.
Ρήση 41: Δεν πρέπει κανείς να στολίζεται με ξένα φτερά.
Ρήση 42: Κάθε πράγμα έχει δύο όψεις.
Ρήση 43: Ο διπρόσωπος άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει φίλος.
Ρήση 44: Οι καυγάδες των φίλων είναι η χαρά των εχθρών.
Ρήση 45: Πολλοί άνθρωποι άλλα λένε κ άλλα κάνουν.
Ρήση 46: Την τσουκνίδα αν δεν την αγγίξεις, δεν σε τσιμπάει.
Ρήση 47: Όταν μια αλλαγή δεν πρόκειται να καλυτερέψει τη θέση σου, αδιαφορείς για αυτήν.
Ρήση 48: Ο λύκος συνηθίζει να αρπάζει ότι χρειάζεται κ να φύγει αμέσως.
Ρήση 49: Ο καθένας σκέπτεται σύμφωνα με το συμφέρον του.
Ρήση 50: Ο πλούτος πάντα έχει συναναστροφές με τους φαύλους.
Ρήση 51: Αν ο άνθρωπος έβλεπε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, δεν θα χανόταν εύκολα.
Ρήση 1: Η ανάγκη κάνει τους ανθρώπους επινοητικούς.
Ρήση 2: Η κούραση είναι θησαυρός για τους ανθρώπους.
Ρήση 3: Οι άρχοντες δεν πρέπει να εκλέγονται μόνο για την ομορφιά τους, αλλά κ για τη δύναμη κ την φρόνηση τους.
Ρήση 4: Οι φρόνιμοι άνθρωποι πρέπει πρώτα να σκέπτονται ποια μπορεί να είναι η έκβαση εκείνου, που πρόκειται να επιχειρήσουν, κ έπειτα να το επιχειρούν.
Ρήση 5: Πολλοί υπόσχονται μεγάλα, ενώ δεν μπορούν ούτε το παραμικρό να κάνουν.
Ρήση 6: Όσα δεν παρέχει η τέχνη, τα χαρίζει η τύχη.
Ρήση 7: Το ψυχικό είναι πολύ ανώτερο από το σωματικό κάλλος.
Ρήση 8: Όποιος σπεύδει να αποφύγει τη ζημιά του παρόντος, οφείλει να εξετάζει μήπως συναντήσει τίποτε χειρότερο.
Ρήση 9: Απο τα μικρά μαθαίνεις τα μεγάλα κ από τα φανερά τα αφανή.
Ρήση 10: Το ποτάμι δεν κατεβάζει πάντοτε αξίνες.
Ρήση 11: Να μην κατηγορείς κανένα για τα ατυχήματα του, αλλά να τον βοηθάς.
Ρήση 12: Ότι κάνεις θα πάθεις.
Ρήση 13: Καμιά αξία δεν έχει το να αποκτήσεις πολλά χρήματα, αν δεν τα χρησιμοποιείς.
Ρήση 14: Η φιλοδοξία θολώνει τα μυαλά των ανθρώπων.
Ρήση 15: Ας ακούς θόρυβο, χωρίς να δουν τα μάτια σου μην φοβάσαι.
Ρήση 16: Κοίταξε πόση δύναμη έχει το κουνούπι, κ ελέφαντα ακόμα φοβίζει.
Ρήση 17: Η έπαρση γίνεται αιτία παθημάτων.
Ρήση 18: Όπου χρειάζονται χέρια, η με λόγια βοήθεια καθόλου δεν ωφελεί.
Ρήση 19: Όσοι στη ζωή τους έχουν πολλούς εχθρούς, όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση, δεν θα βρουν κανένα φίλο.
Ρήση : Κάλλος που δεν συνοδεύεται από σωφροσύνη γίνεται αιτία ονειδισμού για κείνους, που το έχουν.
Ρήση 21: Εύκολο είναι να συμβουλεύεις, όσα είναι πολύ δύσκολο να κάνεις.
Ρήση 22: Καλύτερα φτώχεια χωρίς φόβο, παρά πλούτη με ανάγκες κ φόβους.
Ρήση 23: Μερικοί, αφού οι ίδιοι έγιναν αιτία κακού για τον εαυτό τους, από ανοησία κατηγορούν τον θεό.
Ρήση 24: Ο μόχθος είναι για τους ανθρώπους θησαυρός.
Ρήση 25: Καλύτερα να είναι κανένας δούλος σε σοφούς κ δίκαιους, παρά να έχει κυρίους κακούς κ απαίδευτους.
Ρήση 26: Πολλές φορές το να πείσεις κάποιον είναι αποτελεσματικότερο, από το να μεταχειριστείς βία.
Ρήση 27: Η μετάνοια δεν ωφελεί σε τίποτε, όταν το ατύχημα έχει συμβεί.
Ρήση 28: Όσοι από πλεονεξία επιθυμούν όλο κ πio πολλά χάνουν κ εκείνα, που έχουν.
Ρήση 29: Ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη.
Ρήση 30: Κ αν ο χρόνος φέρει κάποιον στη δόξα, να μη λησμονεί από πού ξεκίνησε, γιατί στη ζωή τίποτε δεν είναι σίγουρο.
Ρήση 31: Δεν είναι αξιοζήλευτα τα κέρδη που συνοδεύονται από ταλαιπωρείες κ κινδύνους.
Ρήση 32: Αν χτυπήσεις τον πρώτο που σε πατά, δεν θα δοκιμάσει ο δεύτερος να σε πατήσει.
Ρήση 33: Όταν οι μεγάλοι βοηθούν τους μικρούς, σώζονται κ αυτοί μαζί τους.
Ρήση 34: Μπορεί, κάποτε εκείνος που νικά τους μεγάλους, να νικηθεί από τους μικρούς.
Ρήση 35: Μη μετράς τα πουλιά σου πριν βγουν από το αυγό.
Ρήση 36: Η ομόνοια είναι σωτήριο πράγμα, γι' αυτούς που τη χρησιμοποιούν.
Ρήση 37: Όποιος λέει ψέματα, δεν τον πιστεύουν κ όταν λέει την αλήθεια.
Ρήση 38: Ο καλός τρόπος είναι πιο δυνατός από τη βία.
Ρήση 39: Εκείνοι που υποφέρουν πολύ, παραπονιούνται λιγότερο.
Ρήση 40: Το παράδειγμα είναι καλύτερο από τις συμβουλές.
Ρήση 41: Δεν πρέπει κανείς να στολίζεται με ξένα φτερά.
Ρήση 42: Κάθε πράγμα έχει δύο όψεις.
Ρήση 43: Ο διπρόσωπος άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει φίλος.
Ρήση 44: Οι καυγάδες των φίλων είναι η χαρά των εχθρών.
Ρήση 45: Πολλοί άνθρωποι άλλα λένε κ άλλα κάνουν.
Ρήση 46: Την τσουκνίδα αν δεν την αγγίξεις, δεν σε τσιμπάει.
Ρήση 47: Όταν μια αλλαγή δεν πρόκειται να καλυτερέψει τη θέση σου, αδιαφορείς για αυτήν.
Ρήση 48: Ο λύκος συνηθίζει να αρπάζει ότι χρειάζεται κ να φύγει αμέσως.
Ρήση 49: Ο καθένας σκέπτεται σύμφωνα με το συμφέρον του.
Ρήση 50: Ο πλούτος πάντα έχει συναναστροφές με τους φαύλους.
Ρήση 51: Αν ο άνθρωπος έβλεπε τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, δεν θα χανόταν εύκολα.
_________________
Για τους συναδέλφους μου, της β/θμιας εκπ/σης,
υπάρχουν τρία φύλλα εργασίας pdf, με τις λύσεις τους.http://www.hueber.de/sixcms/media.php/36/oyv-b1-lit-L03.pdf
υπάρχουν τρία φύλλα εργασίας pdf, με τις λύσεις τους.http://www.hueber.de/sixcms/media.php/36/oyv-b1-lit-L03.pdf
και το κείμενο σε εκτυπώσιμη μορφή
Une enseignante de Coaticook , Caroline Héon, propose gentiment trois fiches J’aimerais tre (1) Marc Chagall rat (1) valuation rat
une chanson http://www.chansons-net.com/class-O/BO674.html
Extrait MP3 par Raymond Legrand et son trio Vocal
