JOYEUSES PAQUES en grec se dit KALO PASCHA
Très importante en Grèce, davantage sans doute que Noël, la Semaine sainte déplace les foules.
Les grands moments religieux de la semaine sont la procession de l'épitafios (qui symbolise le linceul du Christ), la messe du samedi soir qui se termine aux cris de « Christos Anesti ! » (Christ est ressuscité), suivie d'un repas commençant par la mayiritsa, une soupe d’abats d’agneau et d’œufs battus, et enfin le repas dominical avec de l'agneau à la broche.
http://www.2travelandeat.com/grece/
http://www.2travelandeat.com/grece/index.html
Pâques est la fête par excellence des Grecs.
Toute la semaine qui précède Pâques est nommée Grande Semaine (Μεγάλη Εβδομάδα) et chaque jour est nommé en plaçant devant le préfixe Grand (Μεγάλη Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή et Μεγάλο Σάββατο). Pendant cette semaine une grande part des non-pratiquants va s'abstenir de manger de la viande, en prévision de la grosse consommation du week-end. Le Grand Jeudi on teindra les œufs en rouge et on préparera les κουλούρες της Λαμπρής (koulourès tis Labrís), les gâteaux de Pâques.
Pendant toute la nuit, dans chaque église, on décore l'Épitaphe, la tombe du Christ, de fleurs.
Le Grand Vendredi au soir, l'Épitaphe fait le tour du village -de la ville-, suivi de tous les croyants qui tiennent des labades (λαμπάδες - cierges de Pâques). Le Grand Samedi au soir les gens vont à l'église et après la messe, à minuit, ils allument chacun leur cierge depuis celui du pope, en disant "le Christ est ressuscité" (Χριστός Ανέστη) auquel il faut répondre Alithos Anesti (Αληθός Ανέστη : Il est vraiment ressuscité), ils se souhaitent Hronia Polla (Χρόνια Πολλά - litt. : "Beaucoup d'années" en cassant entre eux les œufs rouges.
De retour chez eux ils mangent la mayirítsa (Μαγειρίτσα), soupe faite des entrailles de l'agneau pascal. Pour les pratiquants c'est la première bouchée de viande depuis quarante jours.
Toute la semaine qui précède Pâques est nommée Grande Semaine (Μεγάλη Εβδομάδα) et chaque jour est nommé en plaçant devant le préfixe Grand (Μεγάλη Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη-Πέμπτη-Παρασκευή et Μεγάλο Σάββατο). Pendant cette semaine une grande part des non-pratiquants va s'abstenir de manger de la viande, en prévision de la grosse consommation du week-end. Le Grand Jeudi on teindra les œufs en rouge et on préparera les κουλούρες της Λαμπρής (koulourès tis Labrís), les gâteaux de Pâques.
Pendant toute la nuit, dans chaque église, on décore l'Épitaphe, la tombe du Christ, de fleurs.
Le Grand Vendredi au soir, l'Épitaphe fait le tour du village -de la ville-, suivi de tous les croyants qui tiennent des labades (λαμπάδες - cierges de Pâques). Le Grand Samedi au soir les gens vont à l'église et après la messe, à minuit, ils allument chacun leur cierge depuis celui du pope, en disant "le Christ est ressuscité" (Χριστός Ανέστη) auquel il faut répondre Alithos Anesti (Αληθός Ανέστη : Il est vraiment ressuscité), ils se souhaitent Hronia Polla (Χρόνια Πολλά - litt. : "Beaucoup d'années" en cassant entre eux les œufs rouges.
De retour chez eux ils mangent la mayirítsa (Μαγειρίτσα), soupe faite des entrailles de l'agneau pascal. Pour les pratiquants c'est la première bouchée de viande depuis quarante jours.
Le lendemain est une journée chargée. Le Dimanche de Pâques il est de coutume de manger de l'agneau à la broche. Ce méchoui rassemble la famille et les amis autour de la broche, dans le jardin. L'agneau consistera le principal plat de la journée, avec les kokorètsis (κοκορέτσι), frigadèlis (φρυγαδέλι), kodosouvlis (κοντοσούβλι) (le foie de l'agneau avec les boyaux cuits à la broche en mézé) des salades, des tourtes salées (πίτες) et les œufs rouges de Pâques.
Très importante en Grèce, davantage sans doute que Noël, la Semaine sainte déplace les foules.
Les grands moments religieux de la semaine sont la procession de l'épitafios (qui symbolise le linceul du Christ), la messe du samedi soir qui se termine aux cris de « Christos Anesti ! » (Christ est ressuscité), suivie d'un repas commençant par la mayiritsa, une soupe d’abats d’agneau et d’œufs battus, et enfin le repas dominical avec de l'agneau à la broche.
Les grands moments religieux de la semaine sont la procession de l'épitafios (qui symbolise le linceul du Christ), la messe du samedi soir qui se termine aux cris de « Christos Anesti ! » (Christ est ressuscité), suivie d'un repas commençant par la mayiritsa, une soupe d’abats d’agneau et d’œufs battus, et enfin le repas dominical avec de l'agneau à la broche.
Τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα
Οι Αλογοδρομίες, οι Αυγομαχίες, η Ανάσταση σε νεκροταφεία είναι ορισμένα μόνο από τα ήθη και έθιμα που αναβιώνουν σε πολλά ελληνικά χωριά τις ημέρες του Πάσχα
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας γιορτάζεται και φέτος το Πάσχα, αναβιώνοντας έθιμα και παραδόσεις, για τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Σε πολλές περιοχές μάλιστα τα έθιμα είναι πολλά, έχουν τις ρίζες τους στην Τουρκοκρατία και συνδέονται με σημαντικά γεγονότα του κάθε τόπου.
Οι Αλογοδρομίες, οι Αυγομαχίες, η Ανάσταση σε νεκροταφεία είναι ορισμένα μόνο από τα ήθη και έθιμα που συνεχίζονται σε πολλά χωριά τις ημέρες του Πάσχα.
Οι Αυγομαχίες στην Καστανούσσα και στις Κρηνίδες Καβάλας
Το έθιμο των αυγομαχιών αναβιώνει σε αρκετές περιοχές της χώρας και ειδικά της Βόρειας Ελλάδας, όπου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες ποντιακής καταγωγής.
Στην Κεντρική Μακεδονία, και στην Καστανούσα του δήμου Σιντικής, στις Σέρρες, οι «αυγομαχίες» γίνονται τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Το έθιμο συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου και τη σύγκρουση του καλού με το κακό. Η προετοιμασία ξεκινάει από το Δεκέμβριο, όπου οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό ξεκινούν να συλλέγουν τα αυγά, αφού έχουν ταΐσει τις κότες τους με σιτάρι, άμμο και μαρμαρόσκονη για να κάνουν αυγά με γερό τσόφλι. Βασικός κανόνας του εθίμου είναι η χρήση μόνο αυγών κότας. Ο κάθε ένας που συμμετέχει στην «αυγομαχία» έχει στη διάθεσή του 30 αυγά και νικητής αναδεικνύεται αυτός που έχει τα λιγότερα σπασμένα αυγά.
Στη Δημοτική Κοινότητα Κρηνίδων του Δήμου Καβάλας και εκεί τη δεύτερη μέρα του Πάσχα αναβιώνουν οι «αυγομαχίες». Μικροί και μεγάλοι κάτοικοι της περιοχής, με ιδιαίτερη φροντίδα παρουσιάζουν τα αυγά τους και ξεκινούν μια ιδιόμορφη μάχη τσουγκρίσματος. Η προετοιμασία αυτής της γιορτής ξεκινάει εβδομάδες πριν, με τη συγκέντρωση των καλύτερων αυγών από κότες και φραγκόκοτες. Επίσης το έθιμο με τις αυγομαχίες αναβιώνει και στο Θρυλόριο του Ν. Ροδόπης, στο Μαυρόβατο και στο Μυλοπόταμο Δράμας, στα Λευκάδια Βεροίας και στη Κρύα Βρύση Γιαννιτσών.
Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στα Γιαννιτσά του νομού Πέλλας θα αναβιώσει το έθιμο «Κουνιές». Το έθιμο αυτό γινόταν γιατί η «αιώρηση», δηλαδή το κούνημα, θεωρούνταν ότι γινόταν "σε καλό", υπέρ υγείας και πλούσιας σοδειάς.
Τρίτη ημέρα του Πάσχα
Στην Κεντρική Μακεδονία, σε πολλά χωριά των Πιερίων και στους παραδοσιακούς οικισμούς αναβιώνει το «Κάψιμο της Ρόκας», όπου την τρίτη ημέρα του Πάσχα οι γυναίκες του χωριού, ντυμένες με τις παραδοσιακές φορεσιές χορεύουν τον διπλωτό χορό και τραγουδούν τραγούδια της εορτής του Πάσχα.
Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής έχουν το έθιμο «Του μαύρου νιου τ αλώνι», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση και την εκφώνηση του πανηγυρικού, οι γεροντότεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά-σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και συχνά ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «Καγκέλευτο» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά και στη μέση του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό.
Το έθιμο Κούτσμανους και Σουσσαρίτσα, αναβιώνει την ίδια ημέρα, στην Αρναία. Οι άνδρες φορούσαν τα καλά τους, με τα καριοφίλια και τα άλογα τους, ανηφόριζαν για το ύψωμα του Άη-Λια. Μετά την πανηγυρική θεία λειτουργία τα παλικάρια διαγωνίζονταν στη σκοποβολή.
Στην παραλία της Συκιάς, στη Χαλκιδική, διοργανώνεται την τρίτη ημέρα του Πάσχα Αλογοδρομίες. Στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, μετά την καθιερωμένη λειτουργία στο παρεκκλήσι, παραδίδεται η εικόνα του Αγίου από τον Ιερέα, στους ιππείς, οι οποίοι αναλαμβάνουν ένα είδος λιτανείας, μεταφέροντας την εικόνα από το παρεκκλήσι στον χώρο διεξαγωγής των Αλογοδρομιών.
Στη Δημοτική Κοινότητα Ελευθερών στη Νέα Πέραμο Καβάλας, αναβιώνουν τα παραδοσιακά «Μαζίδια». Πρόκειται για ένα έθιμο που χρονολογείται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Οι πιστοί μεταφέρουν εν πομπή τα εικονίσματα από τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ταξιάρχη, την παλαιότερη εκκλησία της περιοχής, στα «Μαζίδια», όπου βρίσκεται το γραφικό εξωκλήσι των Αγίων Ραφήλ, Ειρήνης και Νικολάου. Εκεί, τελούν αρτοκλασία και αγιασμό, αναπέμποντας παρακλήσεις προς τον Αναστάντα Χριστό να ευλογήσει την καλλιεργητική περίοδο που ξεκινάει, ώστε να είναι αποδοτική και εύφορη. Στη συνέχεια, στην πλατεία του παλιού, παραδοσιακού οικισμού, στήνεται μεγάλο γλέντι. Το χορό αρχίζει ο ιερέας και ακολουθούν οι κάτοικοι του χωριού, που χορεύουν και τραγουδούν τρία συγκεκριμένα τραγούδια, που διασώθηκαν με το πέρασμα των χρόνων.
Στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο «Για βρέξ Απρίλη μ». Οι κάτοικοι της κοινότητας και οι επισκέπτες το γιορτάζουν με δημοτικούς χορούς, ενώ σε μεγάλα τσουκάλια μαγειρεύεται κρέας με ρύζι που στη συνέχεια μοιράζεται στους συγκεντρωμένους.
Στη Δυτική Μακεδονία, ανάσταση στο νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου κάνουν οι κάτοικοι της Κοζάνης. Συγκεντρώνονται γύρω από το μνήμα του νεκρού τους και με αναμμένη τη λαμπάδα περιμένουν το «Χριστός Ανέστη», ενώ δεν ξεχνούν ν' αφήσουν ένα κόκκινο αυγό στο μνήμα για να "χορτάσει" το χαμένο μέλος της οικογένειας.
Στη Δυτική Μακεδονία, ανάσταση στο νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου κάνουν οι κάτοικοι της Κοζάνης. Συγκεντρώνονται γύρω από το μνήμα του νεκρού τους και με αναμμένη τη λαμπάδα περιμένουν το «Χριστός Ανέστη», ενώ δεν ξεχνούν ν' αφήσουν ένα κόκκινο αυγό στο μνήμα για να "χορτάσει" το χαμένο μέλος της οικογένειας.
Στην Καλαμάτα την Κυριακή του Πάσχα, αναβιώνει ένα ξεχωριστό τοπικό έθιμο, ο «σαϊτοπόλεμος», του οποίου οι ρίζες βρίσκονται στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821. Οι διαγωνιζόμενοι οπλισμένοι, με σαΐτες που έχουν κατασκευάσει μόνοι τους από χαρτονένιους σωλήνες γεμισμένους μπαρούτι, αρχίζουν την εκτόξευση και ξεσηκώνουν το πλήθος που παρακολουθεί.
Στην Αράχωβα, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα πραγματοποιείται ο αγώνας δρόμου των γερόντων. Οι συμμετέχοντες ξεκινούν από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και φτάνουν στο λόφο. Ακολουθούν, χορευτικά συγκροτήματα ενώ το απόγευμα χορεύουν γυναικείοι χορευτικοί σύλλογοι. Οι εκδηλώσεις συνεχίζονται με κλέφτικα αγωνίσματα, όπως το σήκωμα της πέτρας.
Στις Κυκλάδες και στην Κύθνο, το πιο επιβλητικό έθιμο του νησιού είναι αυτό της «Κούνιας». Την Κυριακή του Πάσχα, στην πλατεία του νησιού, στήνεται μία κούνια, στην οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Αυτός ή αυτή που θα κουνήσει κάποιον, δεσμεύεται ενώπιον Θεού και ανθρώπων για γάμο.
Στην Πάτμο την Κυριακή του Πάσχα στο Μοναστήρι της Πάτμου γίνεται η 2η Ανάσταση κατά την οποία το Αναστάσιμο Ευαγγέλιο διαβάζεται σε επτά γλώσσες και από τον ηγούμενο μοιράζονται κόκκινα αυγά στους πιστούς.
