Le 17 novembre 1973 : le début de la fin de la dictature des colonels.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΓΑΪΤΗ: ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ
Έργο του συναδέλφου Ν. Πάππη.
ΓΙΑΝΝΗ ΓΑΪΤΗΣ Ο ίδιος ο ζωγράφος είχε πει για τα «ανθρωπάκια» του:
«Θέλω πάρα πολύ να εξηγήσω τη δουλειά μου […] υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να κάνουν αυτήν τη δουλειά […] αλλά εγώ νομίζω έχω πιο πολύ δικαίωμα να μιλήσω για τα Ανθρωπάκια, αυτά τα οποία είναι ξύλινα βέβαια, αλλά αληθινά Ανθρωπάκια. Δηλαδή είναι τα Ανθρωπάκια τού σήμερα, είναι το κατεστημένο και το ίδιο το Ανθρωπάκι αυτό αντιδρά στο κατεστημένο.
Οι άνθρωποι, τα Ανθρωπάκια που λέω, το κατεστημένο, έφτασε σ’ ένα σημείο όπου δεν παίρνει άλλο να πάει πιο μακριά […] γίνανε ένα νούμερο και τίποτα παραπάνω. Εδώ εγώ κάνω μια μαρτυρία και σας λέω: Φροντίστε να σωθείτε, να σωθούμε. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο εγώ εκτός απ’ αυτήν τη μαρτυρία […] Το πρόβλημα με τη ζωγραφική είναι ότι η ζωγραφική συνεχίζεται […] Σήμερα κάνω το ανθρωπάκι, δεν έχω τη δύναμη να το αλλάξω, γιατί το ανθρωπάκι με αντιπροσωπεύει απόλυτα […] Ο κόσμος δεν θέλει να βλέπει τον εαυτό του ανθρωπάκι. Προτιμάει δηλαδή ένα βότσαλο, ένα λουλούδι ή κάτι άλλο, αλλά ποτέ ανθρωπάκι! Γιατί του λέει «εγώ δεν είμαι αυτός». Κι όμως είναι!».
L'Europe en poésie
http://cache.media.education.gouv.fr/file/europe_et_international_2/76/6/europe-en-poesie_39766.pdf
Στη σελίδα 30
CETTE RUE
Cette rue avait sa propre histoire
Quelqu’un l’avait écrite sur le mur, avec de la peinture,
Elle tenait en un seul mot: « Liberté ! »
Et on a dit qu’elle avait été écrite par les enfants.
Puis le temps et l’Histoire se sont écoulés,
Et elle est passée, sans peine, de la mémoire au cœur.
Sur le mur on lisait « Occasion uniqueIci on vend toutes sortes de matériaux »
Les dimanches, depuis tôt le matin, dans les cafés,
Après le foot, les paris, les engueulades
Cette rue avait sa propre histoire
Mais on a dit qu’elle avait été écrite par les enfants…
Δίσκος: Τα τραγούδια του δρόμου
Μουσική: Μάνος Λοΐζος
Στίχοι: Κωστούλα Μητροπούλου
Copyright: 1974
Δισκογραφική εταιρία: Minos
Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
κι ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι έπειτα είπαν, πως την έγραψαν παιδιά.
Κι ύστερα κύλησε ο καιρός κι η ιστορία,
πέρασε εύκολα απ' τη μνήμη στην καρδιά,
ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά.
Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι έπειτα γήπεδο, στοιχήματα, καβγάς,
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία,
είπανε όμως, πως την έγραψαν παιδιά.
«Το χρονικό των τριών ημερών» (7η έκδοση, «Κέδρος»),
μαρτυρία προσωπική (γιατί γράφτηκαν κι άλλες) για την εξέγερση, το τριήμερο 14-17 Νοεμβρίου 1973, που σήμανε και την αρχή της κατάρρευσης της χούντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου