«... «Οι Άθλιοι» γράφτηκαν για όλα τα έθνη. Δεν ξέρω αν θα διαβαστούν απ' όλους, όμως εγώ για όλους τούς έγραψα. (...) Όπου ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όπου η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί, όπου το παιδί υποφέρει από αγραμματοσύνη κι από έλλειψη παιδείας, το βιβλίο των "Αθλίων" χτυπά την πόρτα φωνάζοντας δυνατά: -Ανοίξτε μου! Έρχομαι για σας! Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που αγωνιά κάτω απ' όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ' όλες τις γλώσσες». (Βικτόρ Ουγκό, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"... Οι βασιλικοί οίκοι θυμίζουν τις συκιές των Ινδιών, που κάθε κλαδί τους, όταν λυγίσει κι ακουμπήσει στο χώμα, πιάνει ρίζες και γίνεται συκιά κι αυτό. Έτσι κάθε κλάδος της δυναστείας μπορεί να γίνει κι αυτός δυναστεία, φτάνει να σκύψει ως το λαό. Κι αυτή τη θεωρία οι επιτήδειοι την εφάρμοσαν το 1830. Σταμάτησε τότε στη μέση η επανάσταση. Μισή πρόοδος. Δεν ολοκληρώθηκε ως δίκαιο. Μα ο λόγος δεν ξέρει από ημίμετρα, όπως ο ήλιος δεν ξέρει το κερί. Τις επαναστάσεις τις σταματούν στη μέση οι αστοί, που ενσαρκώνουν το ικανοποιημένο συμφέρον. Η χτεσινή όρεξη γίνεται σήμερα αφθονία και αύριο κορεσμός. ..." (Απόσπασμα από το βιβλίο)
Naître l’étau autour du cou : ici, impossible de s’en sortir.
Un treillis : une tenue militaire.
Le Très-Haut : Dieu
Se rebeller : se révolter, protester.
Un baratin : un discours abondant qui tend à tromper.
Loin des galères (familier) : loin des difficultés.
Un air patibulaire : un air inquiétant, sinistre.
Cravacher (familier) : fournir des efforts pour atteindre le but que l’on s’est fixé.
Taffer (familier) : bosser, travailler dur.
Des patates (familier) : de l’argent.
Les RMmistes : les personnes qui touchent le RMI.
Le RMI : le revenu minimum d’insertion alloué aux chômeurs en fin de droits.
Victor Hugo : écrivain français (1802-1885) a écrit des romans historiques, des pièces dramatiques,
des recueils de poésie.
Les misérables : roman de Victor Hugo (1862) qui forme, à travers ses personnages (le forçat Jean
Valjean, le gamin de Paris Gavroche, Cosette) et les événements qui lui servent de toile de fond
(Waterloo, l’émeute de 1832), une véritable épopée populaire.
Εξεγερμένοι φοιτητές, υπό την αρχηγεία του Ενζολορά, προετοιμάζουν επανάσταση την παραμονή της εξέγερσης του Παρισιού στις 5-6 Ιουνίου του 1832, μετά από το θάνατο του στρατηγού Λαμάρκ, του μόνου Γάλλου ηγέτη που ενδιαφερόταν για τις λαϊκές τάξεις. Στην επανάσταση συμμετέχουν και οι φτωχοί, συμπεριλαμβανομένου και του μικρού χαμινιού Γαβριά.
Την επόμενη μέρα, οι φοιτητές εξεγείρονται και δημιουργούν οδοφράγματα στα στενά του Παρισιού. Ο Αγιάννης μαθαίνοντας ότι ο αγαπημένος της Τιτίκας συμμετέχει στην εξέγερση, ενώνεται με τους φοιτητές, χωρίς να είναι σίγουρος αν θέλει να τον προστατεύσει ή να τον σκοτώσει. Η Επονίνα, που συμμετέχει στη εξέγερση για να προστατεύσει το Μάριο, καταλήγει να δεχτεί μία σφαίρα που προοριζόταν γι' αυτόν και πεθαίνει ευτυχισμένη στα χέρια του. Κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αγιάννης σώζει τον Ιαβέρη από τα χέρια των φοιτητών που σκόπευαν να τον εκτελέσουν και τον ελευθερώνει. Ο Αγιάννης απομακρύνει τον τραυματισμένο Μάριο, αλλά όλοι οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων του Ενζορλά και του Γαβριά σκοτώνονται. Ο Αγιάννης διαφεύγει μέσω των υπονόμων, κουβαλώντας τον τραυματισμένο Μάριο στους ώμους του.
Στην έξοδο πέφτει πάνω στον Ιαβέρη, τον οποίο πείθει να του δώσει διορία για να επιστρέψει τον Μάριο στην οικογένειά του. Ο Ιαβέρης δέχεται, ενώ αντιλαμβάνεται ότι είναι παγιδευμένος ανάμεσα στην πίστη του στο νόμο και στο έλεος που του έδειξε ο Αγιάννης. Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει το δίλημμά του, αυτοκτονεί πέφτοντας στα νερά του Σηκουάνα και ο Αγιάννης μένει για πάντα ελεύθερος.
Les Misérables
Dans la chanson, on parle de Cosette.
Lisez ci-dessous la partie du résumé des Misérables
consacrée à Cosette.
Εικόνα της Τιτίκας από τον Εμίλ Μπαγιάρντ, από την πρώτη έκδοση των Αθλίων (1862)
Jean Valjean recueille Cosette
Ayant retrouvé la liberté, Jean Valjean souhaite honorer la promesse qu'il avait faite à Fantine : libérer
Cosette.
Il arrive à Montfermeil la veille de Noël. Cosette est toujours en haillons. Alors que la petite
servante se fait réprimander par La Thénardier, Jean Valjean prend sa défense.
Puis la terrible mégère
envoie Cosette, à la nuit tombée, chercher de l'eau à la fontaine, là-bas dans la forêt. Corvée que
Cosette redoutait, d'autant que la nuit est glaciale et le seau plus grand qu'elle.
Cosette part seule dans cette nuit de Noël. Elle jette un regard devant une somptueuse poupée,
exposée dans l'une des baraques dressées pour Noël .
Puis elle s'enfonce dans la nuit noire. Le seau
rempli, il lui faut vaincre la fatigue, la peur et le froid et se dépêcher car sa patronne a horreur
d'attendre. Soudain, elle sent que le seau devient de plus en plus léger. Une grosse main s'est saisie
de l'anse.
Cosette se sent protégée par cet homme très fort qu'elle ne connaît pas et qui pourtant la
rassure. En échangeant quelques mots avec la jeune servante, Jean Valjean reconnaît la fille de
Fantine et l'aide à porter le seau jusqu'à l'auberge.
Il lui fait cadeau de la poupée tant admirée, indemnise les affreux aubergistes et emmène Cosette
avec lui.
Qu’apprend-on sur Cosette ? Que représentait-elle ?
Cherchez des informations sur Victor Hugo dans une encyclopédie ou sur internet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου