Translate

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2022

Action.fr-gr 3 Unité 1 Balade pp.39-40


 Action.fr-gr 3 Unité 1  Balade pp.39-40 

Action.fr-gr 3 Unité 1

 Action.fr-gr 3 Unité 1 

Unité 1


Eiffeltower and City View of Paris

https://www.kkhotels.com/the-5-best-places-to-visit-in-paris/

Le passé composé (Παρακείμενος) Της Αθηνάς Κοσσυβάκη


Χρησιμοποιούμε τον Passé Composé για να διηγηθούμε γεγονότα του παρελθόντος, που έγιναν
 το ένα μετά το άλλο και έχουν ολοκληρωθεί (τελειώσει) την στιγμή που μιλάμε.
Για τον σχηματισμό του Passé Composé χρησιμοποιούμε ή το βοηθητικό  « avoir » ή το βοηθητι-
κό  « être » και προσθέτουμε την Παθητική Μετοχή  (Participe Passé) του κύριου ρήματος που
 έχουμε κάθε φορά.

  • Hier, j’ai fini mon travail à huit heures et je suis allé au cinéma.
  • La semaine dernière je n’ai pas regardé la télé.
  • Tu as trouvé ton livre de français? / As – tu trouvé ton livre de français?

Τετάρτη 13 Απριλίου 2022

« L' olivier sera toujours ici » «Εργαστήρια Δεξιοτήτων» Στους μαθητές μου, του Β'4 του 2ου Γυμνασίου Ν. Μουδανιών

Στο πλαίσιο του μαθήματος «Εργαστήρια δεξιοτήτων» του Β'4 του 2ου Γυμνασίου Ν. Μουδανιών, στην υποθεματική ενότητα «Φυσικές Καταστροφές, Πολιτική προστασία»

 με τίτλο « L' olivier sera toujours ici »



  The olive tree always be here. «Η ελιά θα είναι πάντα εδώ».... 

δουλέψαμε τις δεξιότητες της κοινωνικής ζωής: αυτομέριμνα, κοινωνικές δεξιότητες, ενσυναίσθηση και ευαισθησία, πολιτειότητα, προσαρμοστικότητα, ανθεκτικότητα, υπευθυνότητα.

Έτσι προέκυψε και το rendez-vous με το δήμαρχο Ν. Προποντίδας, κ. Μανόλη Καρρά, τη Δευτέρα 11/4/2022, στις 12:30 μ.μ. ο οποίος μας μίλησε για οικολογική ευαισθησία και πολιτική προστασία. Ο ίδιος δεσμεύτηκε για μία επίσκεψη στο σχολείο μας και συμβουλές τεχνογνωσίας ως προς τις δράσεις μας που περιλαμβάνουν φύτευση ελαιόδεντρων, καλλωπιστικών θάμνων και φυτών στα παρτέρια του σχολείου μας. 


Στους μαθητές μου αφιερώνω την ταινία, διότι η ελιά ακμάζει και στη Χαλκιδική και είναι όντως αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. 


http://ahdoni.blogspot.com/2015/10/blog-post_77.html


 το θεώρησα ανάγκη να αναρτήσω το βιντεάκι για όσους μαθητές μου, ασχολήθηκαν με αυτό το projet. Έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να σας ευχαριστήσω για το χρόνο που διαθέσατε. 

Στους μαθητές μου, του Β'4 του 2ου Γυμνασίου Ν. Μουδανιών

                                                                                                                     Χατζοπούλου Λία ΠΕ05

Ευχαριστώ τη συνάδελφό μου, Μπάκα Γιούλη ΠΕ02 ειδικής αγωγής, για την αμέριστη συμπαράστασή της.







Μπορείτε να ανατρέξετε σε αναρτήσεις προηγούμενων χρόνων:





Τετάρτη 30 Μαρτίου 2022

1er avril!

 1er AVRIL

Ενδιαφέρουσα πρόταση:

https://bloc-note.ac-reunion.fr/9740286t/files/2020/04/Poisson_avril_livret_autonomie.pdf









                                                Έτοιμα τα ψαράκια για κόλλημα...





 Les origines du 1er A avril

 On raconte que jusqu'en 1564, l'année commençait le 1er avril.

 Cette année là, le roi Charles IX décida de modifier le calendrier pour faire commencer l'année le 1er janvier. Donc le 1er janvier 1565 tout le monde se souhaita "bonne année", se fit des cadeaux tout comme à un début d'année.

 Mais beaucoup de gens eurent du mal à s'habituer à ce nouveau calendrier et certains n'étaient même pas au courant que la date de la nouvelle année avait changé !

 Ils continuèrent donc à s'offrir des cadeaux le 1er Avril. Pour ce moquer d'eux, quelques petits malins ont eu l'idée de leur offrir des cadeaux un peu spéciaux, des faux cadeaux, des cadeaux pour de rire, bref des blagues ! 

À partir de ce jour là, chaque année au 1er avril tout le monde, grands et petits, prit l'habitude de se faire des blagues et des farces.




Δευτέρα 28 Μαρτίου 2022

Φιλελληνισμός και Ουγκώ

                                       

Εισαγωγική ενότητα για τον γαλλικό φιλελληνισμό, συμμετείχαμε και εμείς στη γιορτή της 25ης Μαρτίου.

Αφήγηση : Φιλελληνισμός και Ουγκώ 

Ποίημα: Enthousiasme 
Ποίημα: Navarin








«Φιλέλληνες και ο Ουγκώ»

 

 Ήταν η εποχή του ρομαντισμού, όταν μορφωμένοι Ευρωπαίοι συγκινούνταν από τα πάθη των απογόνων του Αριστοτέλη, του Σωκράτη και του Περικλή.

Ορισμένοι βλέποντας τη φτώχια των τότε σύγχρονων Ελλήνων απογοητεύονταν, άλλοι, ήταν πιο προσγειωμένοι και αγάπησαν τους Έλληνες με τα ελαττώματά τους. Οι  απλοί υπήκοοι των  ευρωπαϊκών χωρών αντιμετώπισαν με ευαισθησία την Ελληνική Επανάσταση, συγκινήθηκαν από τη ζέση, τον ενθουσιασμό και την γενναιότητα  ενός λαού που πολεμούσε για την ανεξαρτησία του. Η αγάπη των ξένων για τους επαναστατημένους Έλληνες ονομάστηκε Φιλελληνισμός.

Ο Γάλλος Βίκτωρ Ουγκό, αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα υπήρξε από τους πλέον όψιμους Ευρωπαίους διανοούμενους, που έλαβαν φιλελληνική στάση. Παρότι, όμως, εισέρχεται αργά στον κύκλο των φιλελλήνων παραμένει ο συνεπέστερος των υποστηρικτών του νεότευκτου ελληνικού κράτους.


Η ελληνόφωνη εφημερίδα Κλειώ της Τεργέστης αποδίδει φόρο τιμής στο Βίκτωρα Ουγκώ στο φύλλο της 13ης Ιουνίου 1885.

Οι πρώτες του ποιητικές αναφορές σχετικά με τον αγώνα των Ελλήνων εμφανίζονται το 1826 με τη δημοσίευση στο γαλλικό Τύπο του ποιήματος Τα Κεφάλια του Σαραγιού (Les têtes du serail), εμπνευσμένου από την Έξοδο του Μεσολογγίου, όπου εμφανίζονται μεταξύ των 6000 κεφαλών, που είχαν αποσταλεί στο σαράγι να συνομιλούν μεταξύ τους τα τρία κεφάλια του Μάρκου Μπότσαρη, του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ και του Κωνσταντίνου Κανάρη.

 Το 1827 συνθέτει τα ποιήματα Ναβαρίνο (Navarin) και Ενθουσιασμός (Enthousiasme) και την επόμενη χρονιά τα Κανάρης (Canaris), Λαζάρα (Lazzara) καθώς και το περίφημο Ελληνόπουλο (L' enfant).

 Όλα τα παραπάνω ποιήματα περιελήφθησαν στη συλλογή Τα Ανατολίτικα, Recueil : Les orientales (1829).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%89%CF%81_%CE%9F%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%8E

 

 

Titre 

Ενθουσιασμός (Enthousiasme)



Allons, jeune homme ! allons, marche...!



En Grèce ! en Grèce ! adieu, vous tous ! il faut partir !
Qu'enfin, après le sang de ce peuple martyr,
Le sang vil des bourreaux ruisselle !
En Grèce, ô mes amis ! vengeance ! liberté !
Ce turban sur mon front ! ce sabre à mon côté !
Allons ! ce cheval, qu'on le selle !

Quand partons-nous ? ce soir ! demain serait trop long.
Des armes ! des chevaux ! un navire à Toulon !
Un navire, ou plutôt des ailes !
Menons quelques débris de nos vieux régiments,
Et nous verrons soudain ces tigres ottomans
Fuir avec des pieds de gazelles !

Novembre 1827.

   Ενθουσιασμός

Στην Ελλάδα! Στην Ελλάδα! Εμπρός τώρα, είναι ώρα...
Και επιτέλους, μετά από το αίμα των μαρτύρων πρέπει τώρα
Και το αίμα των δημίων να χυθεί το μιαρό...
Στην Ελλάδα ! Εκδίκηση, φίλοι μου. κ' Ελευθερία!
Ας σελώσουν το άλογο μου, που φριμάζει με μανία.
Το σαρίκι στο κεφάλι, το σπαθί μου στο πλευρό.

Πότε φεύγουμε; Απόψε. Αύριο θα είναι πολύ αργά...

Όπλα, άλογα, ένα καράβι στην Τουλών, αρματώσετε γοργά
και δώστε μου φτερά εμένα!
Απ' τ΄αρχαία τάγματά μας θα πάρουμε μαζί μας
Παλικάρια διαλεγμένα και θα δούμε ξαφνικά αυτές τις οθωμανικές τίγρεις να εξαφανίζονται με πόδια γαζέλας.


Μετάφραση: Παύλος Νιρβάνας, 1886
https://scholeio.blogspot.com/2014/03/blog-post_5.html

Victor Hugo.


Αξίζει να παραθέσουμε μερικές φιλελληνικές στιχουργικές «πνοές» του από το ποίημα «Ναυαρίνο»:

Ναβαρίνο (Navarin)

 «Οι λαοί, τώρα και χρόνια, σε θρηνούσανε μονάχοι:

 Κρίμα Ελλάδα! Ελλάδα κρίμα!

Δε σου μένει πια πνοή,

κάθε μέρα αδυνατίζεις, απ' τις φλόγες και απ' τη μάχη

 (...) Κουφοί πάντα οι βασιλιάδες, οι άμβωνες δεν αντηχούνε,

 στ' όνομα και στα δεινά σου μόνο οι ποιητές πονούνε.

 

Τους ζητούσαμε τη δόξα, την παλικαριά να ντύσουν

 μέσ' σε λευθεριάς πορφύρα και ορφανή να μη σ' αφήσουν

να πεθάνεις στο σταυρό σου.

 Κάποιοι σταύρωσαν λαό...

Τι τους μέλλει σε ποιο πάνω τον εσταύρωσαν σταυρό;»

 

Depuis assez longtemps les peuples disaient : « Grèce !
Gr
èce ! Grèce ! tu meurs. Pauvre peuple en détresse,
A l'horizon en feu chaque jour tu décroîs.
En vain, pour te sauver, patrie illustre et chère,
Nous réveillons le prêtre endormi dans sa chaire,
En vain nous mendions une armée à nos rois.

« Mais les rois restent sourds, les chaires sont muettes.
Ton nom n'échauffe ici que des cœurs de poètes.
A la gloire, à la vie on demande tes droits.
A la croix grecque, Hellé, ta valeur se confie.
C'est un peuple qu'on crucifie !
Qu'importe, hélas ! sur quelle croix !

https://www.poesie-francaise.fr/victor-hugo/poeme-navarin.php

Le 23 novembre 1827.







Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022

LES PLUS BEAUX PROVERBES

 Proverbes Français 1 066 proverbes









Jeanne d' Arc Εργασία στα πλαίσια της Γαλλοφωνίας                      

   2ο Γυμνασιο Νεων Μουδανιων

Δαναη Ισπυρλιδου Γ’1

             Αξιοθεατα Γαλλιας

 

Ο πύργος του Άιφελ είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης του Παρισιού. Κατασκευάστηκε το 1889 από τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ και σήμερα αποτελεί ένα από τα γνωστότερα κτίρια στον κόσμο. Με ύψος 324 μέτρα (300 χωρίς την κεραία) ήταν το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο μέχρι που το ξεπέρασε το Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ της Νέας Υόρκης το 1931. Έχει βάρος 10.000 τόνους και αποτελείται από μέταλλο. Η κατασκευή του είναι τόσο σταθερή, ώστε παρεκκλίνει μόλις έως 7,5 εκατοστά με σφοδρό άνεμο.
Έχει τρία επισκέψιμα επίπεδα, καθένα προσβάσιμο με σκάλες ή με ανελκυστήρα. Για την άνοδο μέχρι το πρώτο επίπεδο χρειάζονται 302 βήματα (το ίδιο και για το δεύτερο). Το τρίτο και μεγαλύτερο επίπεδο είναι προσβάσιμο μόνο με τον ανελκυστήρα. Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο επίπεδο διαθέτουν εστιατόριο.

 


Η Παναγία των Παρισίων, γνωστή και ως Νοτρ Νταμ ντε Παρί ή απλούστερα Νοτρ Νταμ, είναι ο μητροπολιτικός Ρωμαιοκαθολικός ναός της πόλης του Παρισιού και αποτελεί ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα ιλ ντε λα Σιτέ του ποταμού Σηκουάνα, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.Η κατασκευή του άρχισε το 1163.Στις 15 Απριλίου του 2019, κατά τη διάρκεια αποκατάστασης του ναού, ξέσπασε πυρκαγιά η οποία οδήγησε σε κατάρρευση της οροφής και του κεντρικού οβελού της εκκλησίας.

 


Το μουσείο του Λούβρου (γαλλικάMusée du Louvre) είναι ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μουσεία τέχνης στον κόσμο. Βρίσκεται στο κέντρο του Παρισιού, στις όχθες του Σηκουάνα και εκθέτει 35.000 έργα τέχνης - το 8% των αποκτημάτων του, που υπολογίζονται στα 445.000 κομμάτια. Οι μόνιμες συλλογές του μουσείου καταλαμβάνουν συνολικά έκταση 60.600 τετραγωνικών μέτρων και ανάμεσα σε αυτές είναι και οι ελληνικές, που καλύπτουν 25 αίθουσες ή χώρους.

 

 


 

  

 

                                            

 


Κυριακή 13 Μαρτίου 2022

Dis-moi maman, est-ce que ça va ?

Une chanson dédiée à toutes les mamans disparues sous la violence de leurs conjoints, à toutes ces familles où la violence est malheureusement présente et cachée, aux femmes victimes. 

 Merci Grégoire pour cette superbe chanson!

 Elle décrit, hélas, ce qui continue à se passer pour beaucoup de mamans qui se taisent par peur !



Τρίτη 8 Μαρτίου 2022

La Journée de la Femme

Για τις γυναίκες, μάνες της Ουκρανίας και όπου γης...

 Η ζωή και το έργο του Κωστή Παλαμά. ... Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-zoi-kai-to-ergo-toy-kosti-palama-o-poiitis-poy-quot-eipe-tin-ellada-quot/





 Κωστής Παλαμάς, από τα «Σατιρικά γυμνάσματα»

 

 “Γυναίκα”

 

Γυναίκα, αν θες αντρίκεια να δουλέψεις

για τον ξεσκλαβωμό σου, δε σε φτάνει

να κάψεις, να σκορπίσεις, να ξοδέψεις

το χρυσάφι, τη σμύρνα, το λιβάνι

στο νέο βωμό.

 

Μέσα σου πρώτα κάψε

το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει,

Συνήθεια, Κέρδος, Πρόληψη.

 

 Και σκάψε,

και του παλιού καιρού τα παραμύθια,

κι ας ειν’ όμορφα, μια για πάντα θάψε.

 

Α! τα μεστά καμαρωτά σου στήθια

βραχνάς τα πνίγει, πνίχ’ τον, πολεμίστρα

για την Αγάπη και για την Αλήθεια

.

Πάντα μαζί σου κ’ η Ομορφιά η μεθύστρα.




Ακόμη σε ένα ποίημα που φέρει τον τίτλο «Ύμνος των Αιώνων» ο Κωστής Παλαμάς τιμά την γυναίκα και το πρόσωπο της Ελληνίδας της οποίας προσωποποιείται η ίδια η Ελλάδα μας.

«Ύμνος των Αιώνων»

Mητέρα μας πολύπαθη, ω αθάνατη,
δεν είναι μόνο σου στολίδι οι Παρθενώνες·
του συντριμμού σου τα σπαθιά στα κάμανε
φυλαχτά και στεφάνια σου οι αιώνες.

Kαι οι πέτρες που τις έστησε στο χώμα σου
το νικηφόρο χέρι του Pωμαίου,
κ’ η σταυροθόλωτη εκκλησιά από το Bυζάντιο,
στον τόπο του πολύστυλου ναού του αρχαίου,

Kι αυτό το κάστρο που μουγγρίζει μέσα του
της Bενετιάς ακόμη το λιοντάρι,
κι ο μιναρές που στέκει, της ολόμαυρης
και της πικρότατης σκλαβιάς απομεινάρι,

Kαι του Σλάβου το διάβα αντιλαλούμενο
στ’ όνομα που μας έρχεται στο στόμα
-με το γάλα της μάννας που βυζάξαμε-
σαν ξένη ανθοβολιά στο ντόπιο χώμα,

Όλα ένα νύφης φόρεμα σου υφαίνουνε,
σου πρέπουνε, ω βασίλισσα, σα στέμμα,
στην ομορφάδα σου ομορφιά απιθώσανε
κ’ είναι σα σπλάχνα απ’ το δικό σου το αίμα.

Ω τίμια φυλαχτά, στολίδια αταίριαστα,
ω διαβατάρικα, από σας πλάθετ’ αιώνια,
κόσμος από παλιά κοσμοσυντρίμματα,
η νέα τρανή Πατρίδα η παναρμόνια!


Στο ποίημα «Ανατολή», ο Κωστής Παλαμάς, την προσωποιεί κι αυτή στο πρόσωπο μιας μάνας γυναίκας…

«Ανατολή»

Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά,
πως η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Είναι χυμένη από τη μουσική σας
και πάει με τα δικά σας τα φτερά.

Σας γέννησε και μέσα σας μιλάει
και βογκάει και βαριά μοσκοβολάει
μια μάνα· καίει το λάγνο της φιλί,
κι είναι της Μοίρας λάτρισσα και τρέμει,
ψυχή όλη σάρκα, σκλάβα σε χαρέμι,
η λαγγεμένη Ανατολή.

Mέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόι,
κι όλα σας, κι η χαρά σας μοιρολόι
πικρό κι αργό·
μαύρος, φτωχός και σκλάβος και ακαμάτης,
στενόκαρδος, αδούλευτος, διαβάτης
μ’ εσάς κι εγώ.

Στο γιαλό που του φύγαν τα καΐκια,
και του μείναν τα κρίνα και τα φύκια,
στ’ όνειρο του πελάου και τ’ ουρανού
άνεργη τη ζωή να ζούσα κι έρμη,
βουβός, χωρίς καμιάς φροντίδας θέρμη,
με τόσο νου,

όσος φτάνει τα δέντρο για να στέκω,
και καπνιστής με τον καπνό
να πλέκω δαχτυλιδάκι γαλανά·
και κάποτε το στόμα να σαλεύω,
κι απάνω του να ξαναζωντανεύω
τον καημό που βαριά σας τυραννά

κι όλο αρχίζε,ι γυρίζει, δεν τελειώνει.
Και μια φυλή ζη μέσα σας και λιώνει,
και μια ζωή δεμένη σπαρταρά,
Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά.


Γράφει ο Κωστής Παλαμάς εκεί κάπου στις αρχές του 20ου αιώνα:

«Όσοι φοβούνται πως άμα χειραφετηθούν οι γυναίκες κι έμπουνε κι αυτές με τα όλα τους στον αγώνα της ζωής, θα χάσει η γυναίκα τη χάρη της και την ποίησή της, μου θυμίζουν τα επιχειρήματα του Ruskin και άλλων πως τάχα με τους σιδηροδρόμους και με τον πολιτισμό θα χάσει την ομορφιά η φύση. Και τι είναι το στρώσιμο και το πέρασμα ενός σιδηροδρόμου στ’ απέραντα του φυσικού κόσμου γύρω του; Αφήνω πως μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως κι ένα τρένο πλουτίζει τη φύση μ’ ομορφιά. Ανάλογα κι οι φόβοι για τη χειραφετημένη γυναίκα μου φαίνονται ρομαντικοί. Όπως κι αν αποκατασταθούν οι γυναίκες, σε όλα ισότιμες με τον άντρα, η γυναίκα- το αιώνιο “θηλυκό” του ποιητή- δε χάνεται. Πάντα θα ζει, θα ζώνεται και θα ξεζώνεται».

(Κ. Παλαμάς, Άπαντα, τ. 10, Γκοβόστης)


Στον Δωδεκάλογο του Γύφτου, αυτό το Έπος του Κωστή Παλαμά, η γυναίκα έχει το δικό της ρόλο. Μάλιστα, αρχίζει με τη γυναίκα και τον έρωτα:

«Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου»

«Περδικόστηθη Tσιγγάνα,
ω μαγεύτρα, που μιλείς
τα μεσάνυχτα προς τ’ άστρα
γλώσσα προσταγής!
Στα μεστά στα νικηφόρα
στήθια σου ηύρα μοναχά
της γυναίκας την απάτη
και της σάρκας τη σκλαβιά,
κι αχαμνή πλανεύτρα αγάπη
κι έν’ αρρωστημένο φως
και το λίγωμα που λιώνει
το κορμί του καθενός.
Μέσα μου κι αν να σαλεύει
άκουα κάτι σα φτερό,
με τ’ αντρίκεια σου τα χέρια
σύντριψες και το φτερό.
Ω που αγνάντια και μακριά μου
τα μεσάνυχτα μιλείς
προς τ’ αστέρια, προς τα πάντα
γλώσσα προσταγής.
Κι όντας μες στην αγκαλιά σου
σφιχτοκλείς με ερωτική,
ω γυναίκα, εσύ, σαν όλες,
ψεύτρα, σκλάβα! Ποια είσ’ εσύ;…»

«Ξένος έμεινα κι ασκλάβωτος
από σέβας, δέηση, τάμα·
είμ’ εγώ των άθεων ο προφήτης
κι η ζωή μου είναι το θάμα·
και μονάχα μιά φορά στην Πόλη μέσα
μ’ άγγιξε ιερή κι εμέ λαχτάρα·
και μου τήνε φύσηξες εσύ,
γύφτισσα γυναίκα ξεμαλλιάρα,
και το τρέξιμο σου το τρελό
μες στα τρίστρατα και μέσα στα καντούνια·
πίσω σου ούρλιασμα σκυλιών,
γύρω σου παιδιών πετροβολήματα,
κι όχλος και σου χτύπαε τα κουδούνια·
ποιά στιγμή να σ’ έσπειρε βλαστήμιας,
ποιάς οργής βάσταξ’ εσένα μήτρα,
σκύβαλο του κόσμου κι αποκόμματο,
πού είσαι η Σίβυλλα, απαρνήτρα;
Κι έκραζες βραχνά, – το κράξιμό σου
δεν μπορώ να τ’ απολησμονήσω,-
κι έκραζες: «Φωτιά! να κάψω την Παράδεισο!»
κι έκραζες: «Νερό! την Κόλαση να σβήσω!»

«Κι ήρθανε κι οι καλαθοπλέχτες,
να κι οι αλογοπραματευτάδες·
πεταλωτήδες, ξυλοκόποι,
γύφτοι ξωμάχοι και σκαφτιάδες,
γύφτοι άνεργοι και δουλευτάδες,
κι όσοι θερίζουν το χρυσάφι,
και που ποτέ δεν το ποθήσαν,
κι όσοι αγναντεύουνε των άλλων
τα χαροκόπια και τις έγνοιες
και τα φιλιά και τις αμάχες,
και τον ιδρό του φαμελίτη
και τη ντροπή που της γυναίκας
τα δροσομάγουλα πυρώνει,
και τον καπνό που από το τζάκι
το σπιτικό γλιστράει και φεύγει,
την αρχοντιά, τη φτώχεια και όλα·
και τίποτε δεν τους ξαφνίζει,
κι όλα σαν όνειρα τα βλέπουν,
και κάθε νύχτα στα τσαντήρια,
γυρνούν, κι ειν’ ίδιοι, πάντα είν’ ίδιοι.
Κι ήρθαν κι οι γύφτοι που δουλεύουν
το χάλκωμα και το καλάγι,
κι οι ατσίγγανοι οι καλοτεχνίτες,
κι οι γύφτοι οι σφυροκόποι νά τους!
με τα πανάρχαια σύνεργά τους,
με τα διπλά τους φυσητήρια,
γύφτοι χαλκιάδες με τα σύνεργα
τα χίλια μύρια,
ξεσκαλιστάδες της φωτιάς,
κρατώντας την πάντ’ αναμμένη
και σα να παίρνουν από κείνη
πάντα όση δύναμη τους μένει…»

Το άρθρο το αλίευσα από 

https://iaitoloakarnania.gr/2019/03/gyneka-mesa-apo-tin-piisi-tou-kosti-palama/