C’est quoi, l’Holocauste ?Journée de la mémoire de l'Holocauste et de la prévention des crimes contre l'humanité

C’est quoi, l’Holocauste ?

Pendant la Seconde Guerre mondiale, les Juifs ont été victimes de l’Holocauste. C’est comme ça que l’on a appelé le massacre des Juifs par les nazis. Cette vidéo t’explique pourquoi il y a eu l’Holocauste. Lire la suite »

"Environ 10.000 hommes juifs" habitant dans la deuxième ville grecque (Thessalonique) 

, située dans le nord du pays, avaient été soumis "au travail forcé pour la construction des autoroutes ou des voies ferrées dans le pays"

Διδάσκοντας για το Ολοκαύτωμα from Kiki Sakka

Outils pédagogiques pour l’enseignement de l’Holocauste

Η μεταπολεμική Ευρώπη του ψυχροπολεμικού κόσμου δυσκολεύτηκε να μιλήσει για αυτό που είχε συμβεί, δυσκολεύτηκε να βρει έναν όρο στην ιστοριογραφία αλλά και στο δημόσιο λόγο, κατά τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, που να εκφράζει αυτό που είχε συμβεί.

Ο όρος Holocaust-Ολοκαύτωμα (θυσία διά του πυρός στην Παλαιά διαθήκη) χρησιμοποιήθηκε κυρίως από την αμερικάνικη βιβλιογραφία στη δεκαετία του ’80, για να εκφράσει ένα μοναδικό ιστορικό γεγονός για το οποίο τότε μόνο είχε αρχίσει να σπάει η σιωπή. Επεκτάθηκε και καθιερώθηκε λόγω του αμερικανικού ομώνυμου τηλεοπτικού σίριαλ του 1979

Σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτατα και από θεσμικούς φορείς (επιστημονικά ιδρύματα, ερευνητικά προγράμματα, πανεπιστήμια σε Ευρώπη και Αμερική) και είναι ο πλέον καθιερωμένος όρος.

Στη γαλλόφωνη βιβλιογραφία για δεκαετίες το έγκλημα περιγραφόταν ως το «ανείπωτο» (indicible) ή το «ακατανόμαστο» (innomable). Ο πλέον δόκιμος όρος σήμερα είναι ο “génocide”-γενοκτονία (ολοκληρωτική εξαφάνιση μιας εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας, η οποία επιτυγχάνεται με την καταστροφή της ικανότητάς της να αναπαραχθεί βιολογικά και πολιτισμικά), που είναι και ο νομικός όρος και καθιερώθηκε μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ακριβώς για να περιγράψει το Ολοκαύτωμα.

 Επίσης, στη γαλλική αλλά και στην εβραϊκή βιβλιογραφία έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος «Shoah» που σημαίνει «ολοσχερής καταστροφή». Έγινε ευρύτερα γνωστός στα μέσα της δεκαετίας του 1980 με το ντοκιμαντέρ «Shoah» του Λανζμάν (1984) και την προσέγγισή του «από τα κάτω», όπου οι επίσημες διοικητικές, στρατιωτικές, διπλωματικές πηγές συνδυάζονται με τη δράση των απλών ανθρώπων, την εθνοτική, ταξική και έμφυλη διάσταση τους.

Σήμερα, θεωρείται, ωστόσο, ότι με τον όρο Shoah το γεγονός περιχαρακώνεται στην εθνική συλλογική μνήμη της ισραηλινής κοινωνίας, ενώ η γενοκτονία έλαβε χώρα στην Ευρώπη και οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι εκείνες που πρέπει να την συμπεριλάβουν στην ιστορία τους.

Η χρήση όλων των παραπάνω όρων είναι δόκιμη, -με την ονομασία «Ολοκαύτωμα» να έχει κυριαρχήσει- τόσο επειδή εκφράζουν ο καθένας από μία πτυχή του θέματος, όσο και κυρίως για την ιστορικότητα του κάθε όρου, για το ότι μπορούν να αναδείξουν στοιχεία για την κοινωνία της εποχής, στην οποία δημιουργήθηκαν.

http://www.historyguide.gr/?page_id=1427

ναζιστικη προπαγάνδα Β. Σακκα from Kiki Sakka

«Dance me to the end of love»: Η ιστορία πίσω από το ερωτικό τραγούδι των κρεματορίων του θανάτου

Ένα τραγούδι κόντρα στη φρίκη του ναζισμού.

Το τραγούδι αυτό είναι κυριολεκτικά, ένα ξόρκι θανάτου.



 Ένα αληθινό αντίδοτο αγωνίας στο δηλητήριο της κτηνωδίας από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ένα βάλσαμο ανάμνησης στο μαρτύριο της 

φρίκης που έζησαν εκατομμύρια άνθρωποι, όλοι εκείνοι που εξοντώθηκαν στα κρεματόρια του ναζισμού.

Είναι ένα τραγούδι γεμάτο επιθανάτιες κραυγές ενός παράλογου μαρτυρίου, στοιχειωμένο από το κλάμα των παιδιών, από τη κραυγή των σημαδεμένων, από τον ψίθυρο των σκελετωμένων που δεν είχαν πια φωνή, από το ανατριχιαστικό σύρσιμο των νεκροζώντανων που περίμεναν μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, μέσα στην εξαθλίωση, την αγωνία, το μαρτύριο, το τέλος τους.

Είναι ποτισμένο από εκείνη τη φρικτή μυρωδιά της καμμένης σάρκας, από τον παραλογισμό του ναζισμού –του ναζισμού που αναβιώνει σήμερα, γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι σαν φάρσα πια αλλά σαν θέατρο του παραλόγου.

https://left.gr/news/dance-me-end-love-i-istoria-piso-apo-erotiko-tragoydi-ton-krematorion-toy-thanatoy

"La France a retenu la date du 27 janvier, anniversaire de la libération du camp d'Auschwitz, pour cette journée de la mémoire.










[...] Cette journée de la mémoire devra faire prendre conscience que le mal absolu existe et que le relativisme n’est pas compatible avec les valeurs de la République. En même temps, il faut montrer que l’horreur s’inscrit dans une histoire qu’il convient d’approcher avec méthode, sans dérive ni erreur. Ainsi appartient-il à notre institution de faire réfléchir les élèves à l’Europe du XXème siècle, avec ses guerres et ses tragédies, mais aussi à ses tentatives de synthèse autour des valeurs des droits de l’homme et à sa marche vers l’unité. Il est nécessaire de montrer aux jeunes que ces valeurs ne sont pas de simples mots. Leur respect dans tous les pays du monde est fondamental et nécessite de la part de chacun d’être attentif à ce qui menace ces valeurs et actif pour les défendre."
B.O. n°46 du 11 décembre 2003 : www.education.gouv.fr

http://www.journee-mondiale.com/143/journee-de-la-memoire-de-l-holocauste-et-de-la-prevention-des-crimes-contre-l-humanite.htm

Η 27η Ιανουαρίου «Ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος»

 Η 27η Ιανουαρίου «Ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος» (2)

Στις 21 Νοεμβρίου 2003, η ελληνική Κυβέρνηση, διά του Υφυπουργού Εσωτερικών, ανακήρυξε την 27η Ιανουαρίου «Ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος» στη χώρα και εξέφρασε την αφοσίωσή της στη συνεργασία όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως καταγωγής, για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού στην Ελλάδα.

http://www.lexpress.fr/actualites/1/styles/nazisme-berlin-refuse-des-reparations-aux-juifs-de-thessalonique_1495649.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:

http://liagallika.blogspot.gr/2016/02/27.html


«Το ολοκαύτωμα: η ζωή πριν, οι μαρτυρίες μετά».Ιστορίες για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.Stories about World War II.Geschichten über den II. Weltkrieg.