Ψάχνοντας για το χάρτη της Χαλκιδικής ( για την προηγούμενη ανάρτηση ) έπεσα πάνω στις πανέμορφες φωτογραφίες της Μάγδας(http://magdax.blogspot.gr/2015/05/sikia-halkidiki.html)
Ε! Λοιπόν,και σ΄αυτό το χωριό θα δουλεύω για το σχολικό έτος 2015-2016.Δεν είναι πανέμορφο;
Σήμερα θα πάμε στην Σιθωνία-Χαλκιδικής, δηλαδή στο δεύτερο "πόδι" και συγκεκριμένα στην Συκιά!
Ένα πανέμορφο χωριό με εξαιρετικές θάλασσες γύρω του!
Πάρτε μία ιδέα από την ομορφιά της!
%CE%A3%CF%85%CE%BA%CE%B9%CE%AC.jpg)
Κάνετε κλίκ για μεγέθυνση της κάθε φωτογραφίας.
Click photo to enlarge.
Ας την δούμε και στον χάρτη. Είναι στο μεσαίο πόδι της Χαλκιδικής δεξιά.
Και για τους αλλοδαπούς φίλους της Ελλάδας μας
Από την Θεσσαλονίκη απέχει 155 χλμ.
Η Συκιά ήταν παραθαλάσσιος οικισμός, αλλά εξ αιτίας των πειρατών, οι κάτοικοι μεταφέρθηκαν 2 χλμ. πιο μέσα, σε ένα σημείο που δεν φαίνεται από την θάλασσα.
Έχει 3.000 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία, την γεωργία, την μελισσοκομία, την αλιεία και ασφαλώς με τον τουρισμό, μιας και διαθέτει εκπληκτικούς κολπίσκους με καταγάλανη θάλασσα!
Εδώ πρέπει να θυμηθούμε, πως οι κάτοικοι της Συκιάς, συμμετείχαν ενεργά στην Ελληνική Επανάσταση!
Πάμε πρώτα στο χωριό. Η διαδρομή, τώρα την Άνοιξη είναι μαγευτική, η φύση φοράει τα καλά της!
Ένας συμπαθής "φίλος" μας υποδέχεται!
Ευκαιρία να θυμηθούμε, ότι στην Συκιά, του Αγίου Γεωργίου, γίνονται αλογοδρομίες. Την εκδήλωση την διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος της Συκιάς, που ονομάζεται "Τα Συκιωτάκια".
Φτάνουμε στην πλατεία, παρκάρουμε το αυτοκίνητο και συνεχίζουμε πεζή. Τα σπίτια του χωριού, είναι κτισμένα παραδοσιακά, κατά την Αγιορείτικη αρχιτεκτονική.
Η Συκιά υπάρχει ήδη από τον 11ο αιώνα, όπως μαρτυρούν ανασκαφές που έγιναν στο ύψωμα του χωριού. Τον 14ο αιώνα, λεγόταν Λογγός.
Χωθήκαμε στα στενά του παλιού χωριού. Μοσχοβολούσαν οι αυλές, αρώματα μεθυστικά, αρώματα της Άνοιξης!
Το πρώτο που συναντήσαμε είναι το Ιατρείο. Υπάρχουν επίσης, ταχυδρομείο, Νηπιαγωγείο,Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, ΚΕΠ και ΚΑΠΗ.
Κι ύστερα ένα εντυπωσιακό κίτρινο παλιό αρχοντικό, αυτό του κ.Κατσίκη,
ο οποίος μας καλωσόρισε φιλικά και μας ενημέρωσε ότι το σπίτι αυτό, κτίστηκε το 1901 και ότι ο πατέρας του, είχε στο ισόγειο παντοπωλείο.
Μας είπε ακόμη, ότι το υπόγειο ήταν το κελάρι του σπιτιού. Δέχτηκε πρόθυμα να φωτογραφηθεί.
Πολύ κομψή η αρχιτεκτονική του σπιτιού
και η μπλε πόρτα του, ένα κόσμημα. Δείτε τις λεπτομέρειες, οι οποίες εντυπωσιάζουν, παρά το αδυσώπητο του χρόνου.
Ευχαριστήσαμε και χαιρετήσαμε τον ιδιοκτήτη του αρχοντικού και συνεχίσαμε τον περίπατο στα στενάκια της Συκιάς, παίρνοντας γεύσεις του παρελθόντος.
Οι πέτρινες σκάλες μας οδηγούν στον καταπράσινο και ανθισμένο λόφο "Κούκος", όπου διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν κατάλοιπα Κάστρου.
Η θέα προς το χωριό, μαγευτική!
Γύρω από το χωριό, το βουνό Ίταμος.
Ανθισμένες λεπτομέρειες του λόφου!
Ανεβαίνουμε τα πέτρινα σκαλοπάτια
και αντικρίζουμε το επιβλητικό γρανιτένιο κτίριο του παλιού σχολείου της Συκιάς! Η είσοδος με δύο κίονες.
Κατασκευάστηκε από Ηπειρώτες μάστορες της πέτρας στις αρχές του 1900. Κουρτίνες στα παράθυρα, περιποιημένη η αυλή, αλλά κλειστό.
Συνάντησα τρία παιδάκια εκεί και μου είπαν "εδώ ερχόταν οι πατεράδες μας". Εμείς πάμε στο κάτω, στο καινούργιο σχολείο.
Μια παπαρούνα ήταν φυτρωμένη στο τσιμέντο της αυλής του...Με λύπησε, που το ήταν κλειστό το πανέμορφο αυτό σχολείο.
Από τον αυλόγυρο, πάλι απολαύσαμε την όμορφη θέα μιας παιδικής χαράς, καθώς και των σπιτιών του χωριού.
Αμέσως μετά το παλιό σχολείο, είναι ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου, κτισμένος το 1819. Στον Ιερό Ναό, υπήρχαν σκαλωσιές, για την ανακαίνιση του.
Το ξύλινο μπαλκόνι της εκκλησίας, θυμίζει τις Μονές του Αγίου Όρους.
Η είσοδος της αίθουσας εκδηλώσεων
Και η μαρμάρινη συγκινητική πλάκα, από το 1868!
Επίσης μία μικρή πλαϊνή πόρτα του Ι.Ναού
και από πάνω η μαρμάρινη διακοσμητική πλάκα. Δεν μπορείς, παρά να θαυμάσεις τις πανέμορφες πέτρες και το αριστοτεχνικό τους κτίσιμο!
Λίγο πιο δεξιά υπήρχε και η κτητορική επιγραφή.
Δυστυχώς η εκκλησία ήταν κλειστή, για λόγους ασφαλείας και έτσι δεν είδαμε το εσωτερικό της.
Προχωρήσαμε πάλι στα στενά σοκάκια, ανεβαίνοντας προς τα επάνω...
Οι παλιές πόρτες, είναι στολισμένες με χειροποίητες δαντέλες!
Στην αυλή αυτού του σπιτιού, έπαιζαν αμέριμνα πολλές γατούλες!
Μοσχομύρισαν τα γαρύφαλλα μιας αυλής!
Παραδίπλα, άλλη ανθισμένη αυλίτσα!
Οι μαργαρίτες στα καλύτερα τους!
Κι ανάμεσα στα λουλούδια, ένα κουκλάκι!
Κι άλλο παλιό αρχοντικό σπίτι!
Και δίπλα του μικρότερα παλιά σπιτάκια, ίσως παρακολουθήματα του.
Κατεβαίνουμε προς το κέντρο του χωριού.
Ένα ιδιωτικό εκκλησάκι αφιερωμένο στους Αγίους Σπυρίδωνα και Συμεών, εις μνήμην Σπυρίδωνος και Ασημίνας
Πίσω από εκκλησάκι, ένα μεγαλοπρεπές πελαργόνιο, τραβάει την προσοχή μου!
Ένας παλιός παραδοσιακός φούρνος, που όπως μου είπε μια πρόσχαρη κυρία, όλη η γειτονιά έψηνε εδώ φαγητά. Τώρα είναι μισογκρεμισμένος. Κρίμα...
Η επόμενη αυλή είναι απλή, αλλά καλλιτεχνική και πρέπει οι ιδιοκτήτες της, να λατρεύουν τα λουλούδια!
Και η διπλανή, το ίδιο μυρωδάτη!
Ένα αυτοκίνητο Χαλκιδικής, μας κάνει υπερήφανους!
Ένας φιλικός σκύλος, όμορφος!
Ένα πέτρινο σπίτι,
και τα ολάνθιστα φούλια αυτής της αυλής,
ήταν οι τελευταίες εικόνες από την γραφική, παραδοσιακή Συκιά-Χαλκιδικής!
Στην επόμενη ανάρτηση θα επισκεφθούμε τις μαγευτικές παραλίες της!
Ως τότε γεια σας και σας ευχαριστώ πάρα πολύ!