«Κατά βάθος είμαστε όλοι Στρουμφάκια», έλεγε κάποτε ο δημιουργός των μπλε πλασμάτων με τα άσπρα καπέλα, ο Πιερ «Πεγιό» Κιλιφόρ, κι ίσως να έχει λίγο δίκιο μετά την 50χρονη επιτυχία του κόμικς που έγινε τηλεοπτική σειρά και ταινία.
Μάλιστα, στο Google η αγγλική λέξη «smurf» (σ.σ. στρουμφάκι) μετράει σχεδόν επτά εκατομμύρια αποτελέσματα.
Το 2008, λοιπόν, τα 50ά γενέθλια των Βελγογεννημένων Στρουμφ - πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Spirou στις 23 Οκτωβρίου το 1958- γιορτάστηκαν σε σειρά εκδηλώσεων στις Βρυξέλλες και στην Ευρώπη, όπου ο κόσμος γέμισε δεκάδες Στρουμφίτες -ανατρέποντας τη συνηθισμένη στρουμφοκοινωνία που διαθέτει αποκλειστικά μία γυναίκα-, κυκλοφόρησε τρισδιάστατη ταινία, ενώ χιλιάδες Στρουμφάκια εμφανίστηκαν μυστηριωδώς τη νύχτα σε 20 ευρωπαϊκές πόλεις, οι θεατές των οποίων κλήθηκαν να τα ζωγραφίσουν και να τα εκθέσουν στο Στρουμφοσάιτ.
Τέλος, γνωστοί καλλιτέχνες φιλοτέχνησαν γιγαντιαία Στρουμφοαγάλματα που θα πουληθούν για τους σκοπούς της UNICEF.
Η λατρεία των γαλάζιων αυτών πλασμάτων που ζουν μέσα στα μανιτάρια οφείλεται, σύμφωνα με τους συγγενείς του Πεγιό, στο γεγονός ότι τα κείμενά του επηρεάζονταν από διαστάσεις της πραγματικότητας. Μια άλλη θεωρία θέλει το Στρουμφοχωριό να αναπαριστά μια ιδεατή κομμουνιστική κοινωνία.
Στρουμφίστε λοιπόν στο πρώτο επεισόδιο!
Στρουμφίστε λοιπόν στο πρώτο επεισόδιο!
Αφιέρωμα: Σαν σήμερα το 1958 κάνουν την πρώτη τους εμφάνιση τα στρουμφάκια
Αυτά τα αλλόκοτα μπλε πλάσματα με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες που ζούσαν
στα μανιτάρια του Στρουμφοχωριού και τραγουδούσαν ρυθμικά το Λα λα λα λα λα λα..
“Μια φορά και ένα καιρό σε ένα ξεχασμένο δάσος υπήρχε ένα μακρινό χωριουδάκι. Εκεί
ζούσαν κάτι μικροσκοπικά πλασματάκια που τα έλεγαν Στρουμφ. Ήταν γεμάτα χαρά
και καλοσύνη. Στο ίδιο δάσος όμως ζούσε και ο Δρακουμέλ, ένας φοβερός μάγος
«Ω! πόσο σας μισώ απαίσια στρουμφάκια! Μια μέρα θα θα πέσετε στα χέρια μου
και τότε, αλίμονό σας!».
Αν ήσουν παιδί τη δεκαετία του 80 και του 90, λογικά περνούσες ατελείωτες
ώρες μπροστά στην τηλεόραση τα πρωινά του Σαββατοκύριακου παρακολουθώντας
“Στρουμφάκια”. Αυτά τα αλλόκοτα μπλε πλάσματα με τους ιδιαίτερους χαρακτήρες
που ζούσαν στα μανιτάρια του Στρουμφοχωριού και τραγουδούσαν ρυθμικά το
Λα λα λα λα λα λα.. ή το Μην με ξυπνάς απ’ τις 6.
Μάλλον θα είχες ταυτιστεί και με κάποιον ήρωα όπως ο Προκόπης (για τα αγόρια)
και η Στρουμφίτα (μονόδρομος για τα κορίτσια). Ο Peyo εμπνεύστηκε τους χαρακτήρες
από τα trolls της σκανδιναβικής λαογραφίας. Σε αυτά τα παραδοσιακά παραμύθια,
τα trolls είναι συνήθως ανόητα με αργά αντανακλαστικά. Ωστόσο, τα Στρουμφάκια
αν και έμοιαζαν εξωτερικά, δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά. Δημιούργημα του
Βέλγου σκιτσογράφου Peyo, τα Στρουμφάκια έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση
στο χαρτί στις 23 Οκτωβρίου 1958 με την ιστορία “La Flûte à six schtroumpfs”.
Ο άνθρωπος που πρώτος μας σύστησε τα Στρουμφάκια ήταν ο Charles Depuis,
ένας πρωτοπόρος Βέλγος εκδότης, ο οποίος δημιούργησε το κόμικ “Le Journal
de Spirou” το 1938. Ο πατέρας του Jean Depuis, ο ιδρυτής του εκδοτικού οίκου
Depuis, αισθάνθηκε ότι το Βέλγιο χρειάζεται κάτι για να ανταγωνιστεί τον
πολιτιστικό ιμπεριαλισμό της Αμερικής και του Disney και έτσι γεννήθηκε το Spirou.
Αρχικά το περιοδικό περιείχε εκτός από τα δικά του δημιουργήματα και ιστορίες
από αμερικανικά δημοφιλή κόμικ, κάτι που ενόχλησε τους Ναζί κατά τον Β
παγκόσμιο πόλεμο και το απαγόρευσαν.
Ωστόσο το Spirou, επανέκαμψε την μεταπολεμική εποχή και ήταν μαζί με τον Τεν-Τεν,
τα δύο κόμικ που κυριάρχησαν. Το κόμικ του Dupuis έγινε ιδιαίτερα δημοφιλές στα
τέλη της δεκαετίας του 1940 και του ’50 και το 1958, τα Στρουμφ έκαναν την πρώτη
εμφάνισή τους στο περιοδικό Spirou, ως μέρος μιας ήδη δημοφιλούς ιστορίας, του
“Johan και Peewit”. Δημιουργός των Στρουμφ ήταν ο εικονογράφος Pierre “Peyo”
Culliford. Απόφοιτος της Βασιλικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες
ο οποίος εργαζόταν στο Spirou από το 1952.
Τα Στρουμφάκια, κέρδισαν καθολική αποδοχή και ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους
, είχαν πλέον τις δικές τους ιστορίες, ανεξάρτητα από το “Johan και Peewit”.
Ταυτόχρονα ο Dupuis ξεκίνησε την παραγωγή μικρών φιγούρων από PVC.
Το 1965 έπαιξε στη βελγική τηλεόραση η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων
με τίτλο “Οι περιπέτειες των Στρουμφ”. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου,
ο Dupuis άρχισε να εκδίδει τόμους με τις ιστορίες που δημοσιεύονταν στο Spirou.
O πρώτος τόμος των Στρουμφ κυκλοφόρησε το 1963 με το όνομα “Τα μαύρα Στρουμφάκια”
και στις ΗΠΑ ο τίτλος άλλαξε σε “Μωβ Στρουμφάκια” αφού το κόμικ θεωρήθηκε
ρατσιστικό. Ο Peyo εμπνεύστηκε τους χαρακτήρες από τα trolls της σκανδιναβικής λαογραφίας.
Σε αυτά τα παραδοσιακά παραμύθια, τα trolls είναι συνήθως ανόητα με αργά αντανακλαστικά.
Ωστόσο, τα Στρουμφάκια αν και έμοιαζαν εξωτερικά, δεν είχαν την ίδια συμπεριφορά
. Όταν ο ίδιος περιέγραψε τη Στρουμφίτα – του μόνου θηλυκού χαρακτήρα – είπε:
“Είναι σαγηνευτική, χρησιμοποιεί την πονηριά και όχι δύναμη για να πάρει αυτό που θέλει”.
Το 1976 η ταινία κινουμένων σχεδίων “Tα Στρουμφάκια και ο Μαγικός Αυλός”
κυκλοφόρησε στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Από το 1981 μέχρι το 1989
έγινε σειρά κινουμένων σχεδίων από την Hanna-Barbera με τον Peyo σε εποπτικό
ρόλο. Προβάλλονταν τα πρωινά του Σαββάτου στο NBC και οδήγησε σε μια
Στρουμφομανία που σάρωσε όλη την Αμερική.
Η ταινία κινουμένων σχεδίων “Οι περιπέτειες των Στρουμφ” μεταφράστηκε στα αγγλικά
το 1983 και έκανε το μεγαλύτερο τζίρο που έγινε από ταινία εκτός Disney, όταν
προβλήθηκε στις αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες. Magnify Image
“Είναι σαγηνευτική, χρησιμοποιεί την πονηριά και όχι δύναμη για να πάρει
αυτό που θέλει”
Στην Ελλάδα η σειρά προβλήθηκε για πρώτη φορά την Τετάρτη 2 Μαΐου του 1984,
από την ΕΡΤ και στη μεταγλώτισση ακούγονταν οι ηθοποιοί: Σοφοκλής Πέππας
(Μπαμπαστρούμφ), Νίκος Σκιαδάς (Δρακουμέλ), Μπέτυ Αρβανίτη (Ψιψινέλ),
Μαρία Κωνσταντάρου (Στρουμφίτα), Αννέτα Παπαθανασίου (Σπιρτούλης),
Δημήτρης Λιγνάδης (Μελένιος, Βίλλυ), Γιάννης Ζωγράφος (Γκρινιάρης,
Χαχανούλης, Μεγαλειότατος), Βασίλης Καϊλας (Γοδεφρείδος, Γιόχαν),
Χαρά Τσακίρη (αφήγηση), Άννα Παναγιωτοπούλου (Ψιψινέλ, αφήγηση),
Λουίζα Μητσάκου (Σπιρτούλης, Σαμπίνα), Ζαχαρίας Ρόχας (Λαγούμης),
Χρυσούλα Διαβάτη (Νεραϊδοβασίλισσα, Λαίδη Μπάρμπαρα), Έλντα Πανοπούλου (Μάτζικα).
Και ακόμα: Γιώργος Φραντζεσκάκης, Πάρις Θεοφανίδης, Νίκος Λυκομήτρος,
Σπύρος Μπιμπίλας, Σοφία Ολυμπίου, Γιάννης Ευδαίμων, Ναταλία Τσαλίκη,
Πέτρος Δαμουλής.
Τα πιο γνωστά Στρουμφάκια είναι:
1. Μπαμπαστρούμφ 2. Στρουμφίτα 3. Σπιρτούλης 4. Προκόπης 5. Ξεφτέρης
6. Χαχανούλης 7. Γκρινιάρης 8. Χουζούρης 9. Κοιμήσης 10. Λιχούδης
11. Σκουντούφλης 12. Μελένιος 13. Ντορεμί 14. Μουσούδης 15. Λουλούκος
16. Μουτζούρης 17. Μπιμπίκος 18. Μπιζέλης
Πηγή: www.lifo.gr