Kostas Karyotakis : Amandier * Μυγδαλιά
photo personelle - Polygyros - Chalcidique - Grèce
Tableau en tête d'article de Yorgos Iakovidis : Amandiers
Γεώργιος Ιακωβίδης· Αμυγδαλιές
Amandier
Je n’ai encore pas pu comprendre
Comment peut mourir une femme
Qui est aimée.
Là dans mon jardin un amandier grandit,
il est si délicat qu’il a juste un souffle de vie ; mais chaque jour, mais chaque aube le flétrit et je n’aurai pas la joie de le voir fleuri. Et moi hélas ! Moi je l’aime à la folie… Chaque matin près de lui je m’en viens à genoux et mes offrandes d’eau, de larmes, je lui voue, à l’amandier qui dans mon jardin a grandi. Ah, le mirage de ce filet de vie finira. Autant qu’il lui reste de feuilles, elles lui tomberont et ses rameaux branches nues resteront. Sa fleur de printemps, point ne me la donnera. Et pourtant, pauvre de moi, je l’aime à la folie… Recueil: La douleur de l'homme et des choses Merci à Oulipia pour cette traduction (offerte pour Noël) http://om.ciheam.org/om/pdf/s01/CI010782.pdf les legendes de l' amandier |
Κι ἀκόμα δὲν μπόρεσα νὰ καταλάβω
πῶς μπορεῖ νὰ πεθάνει μία γυναῖκα ποὺ ἀγαπιέται.
Ἔχει στὸν κῆπο μου μιὰ μυγδαλιὰ φυτρώσει
κι εἶν᾿ ἔτσι τρυφερὴ ποὺ μόλις ἀνασαίνει· μὰ ἡ κάθε μέρα, ἡ κάθε αὐγὴ τηνε μαραίνει καὶ τὴ χαρὰ τοῦ ἀνθοῦ της δὲ θὰ μοῦ δώσει. Κι ἀλοίμονό μου! ἐγὼ τῆς ἔχω ἀγάπη τόση... Κάθε πρωὶ κοντά της πάω καὶ γονατίζω καὶ μὲ νεράκι καὶ μὲ δάκρυα τὴν ποτίζω τὴ μυγδαλιὰ πού ῾χει στὸν κῆπο μου φυτρώσει. Ἄχ, τῆς ζωούλας της τὸ ψέμα θὰ τελειώσει· ὅσα δὲν ἔχουν πέσει, θὰ τῆς πέσουν φύλλα καὶ τὰ κλαράκια της θὲ ν᾿ ἀπομείνουν ξύλα. Τὴν ἄνοιξη τοῦ ἀνθοῦ της δὲ θὰ μοῦ δώσει Κι ὅμως ἐγὼ ὁ φτωχὸς τῆς εἶχ᾿ ἀγάπη τόση... Κώστας Καρυωτάκης Συλλογή: Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων | ||
Ce poème de Kostas Karyotakis a été mis en musique et interprété par Angélique Ionatos (album O Erotas, 1992): |
Liens / Links
http://dornac.eklablog.com/kostas-karyotakis-amandier-a105655710
Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε
Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να
Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι
Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο,
Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο
Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη
Amandier
Un peu d’histoire…
La cueillette de ses fruits est attestée au paléolithique supérieur (35 000-10 000 ans avant notre ère)
grâce aux fouilles réalisées dans les grottes d’Öküzini (Turquie) et de Gesher Benot Ya'aquov (Israël).
Son aire d’origine se situe au Moyen-Orient, en Afrique du Nord et Asie Centrale. Sa
domestication daterait au moins de 5 000 ans.
grâce aux fouilles réalisées dans les grottes d’Öküzini (Turquie) et de Gesher Benot Ya'aquov (Israël).
Son aire d’origine se situe au Moyen-Orient, en Afrique du Nord et Asie Centrale. Sa
domestication daterait au moins de 5 000 ans.
L’amandier symbolise le renouveau, l’espérance et la joie par la précocité de sa floraison.
Dans la mythologie grecque, l’amandier accompagne l’olivier civilisateur planté par la déesse
Athéna, aux côtés dufiguier, de la vigne et du grenadier. Une légende raconte qu’un jeune homme
sur le point de se marier dut se rendre à Athènes pour assister aux funérailles de son père.
Désespérant de voir revenir son bien-aimé retenu par les aléas des transports, sa fiancée
se donna la mort par pendaison. Les Dieux, touchés par la tragédie de cette histoire,
transformèrent la jeune femme en amandier qui se mit à fleurir lorsque le jeune homme
lui fit la promesse d’un amour éternel.
Dans la mythologie grecque, l’amandier accompagne l’olivier civilisateur planté par la déesse
Athéna, aux côtés dufiguier, de la vigne et du grenadier. Une légende raconte qu’un jeune homme
sur le point de se marier dut se rendre à Athènes pour assister aux funérailles de son père.
Désespérant de voir revenir son bien-aimé retenu par les aléas des transports, sa fiancée
se donna la mort par pendaison. Les Dieux, touchés par la tragédie de cette histoire,
transformèrent la jeune femme en amandier qui se mit à fleurir lorsque le jeune homme
lui fit la promesse d’un amour éternel.
En Perse (Iran), l’amandier symbolise l’arbre de vie par opposition au cyprès,
emblématique de la mort.
emblématique de la mort.
Les Romains jetaient des amandes sur les mariés comme on jette encore du riz pour
leur garantir le bonheur et une belle descendance.
leur garantir le bonheur et une belle descendance.
Au Moyen Âge, l’amande devient un ingrédient essentiel de la cuisine française que ce soit
dans les recettes de potages - sous forme de lait d’amande -, de viandes, de légumes ou
de desserts (cf. les ouvrages de cuisines de l’époque « Le Ménagier de Paris »,
« Le viandier de Taillevent »). On la trouve encore aujourd’hui dans de nombreux desserts et
confiseries (pâte d’amande, touron espagnol, nougat, dragée, croquant, galette des Rois…)
et même dans la fabrication actuelle de l’orgeat. Le lait d’amande peut remplacer le lait de vache
dans les recettes. L’amande est une excellente source de vitamine E. Elle est riche en antioxydants,
en minéraux qui permettent de fortifier les os, en protéines et en fibres. Elle est un excellent
succédané à la viande dans les régimes végétariens mais peut provoquer des allergies.
dans les recettes de potages - sous forme de lait d’amande -, de viandes, de légumes ou
de desserts (cf. les ouvrages de cuisines de l’époque « Le Ménagier de Paris »,
« Le viandier de Taillevent »). On la trouve encore aujourd’hui dans de nombreux desserts et
confiseries (pâte d’amande, touron espagnol, nougat, dragée, croquant, galette des Rois…)
et même dans la fabrication actuelle de l’orgeat. Le lait d’amande peut remplacer le lait de vache
dans les recettes. L’amande est une excellente source de vitamine E. Elle est riche en antioxydants,
en minéraux qui permettent de fortifier les os, en protéines et en fibres. Elle est un excellent
succédané à la viande dans les régimes végétariens mais peut provoquer des allergies.
L’amande est cultivée aujourd’hui à grande échelle en Californie, ce qui a obligé
les apiculteurs à rapporter des ruches pour favoriser la pollinisation.
http://jardinage.comprendrechoisir.com/plante/voir/207/amandier
les apiculteurs à rapporter des ruches pour favoriser la pollinisation.
http://jardinage.comprendrechoisir.com/plante/voir/207/amandier
Αμυγδαλιά-Μυγδαλιά
Άνθη με ιστορία
Η Αμυγδαλιά είναι το πρώτο δέντρο που ανθίζει το νέο έτος.
Συνήθως ανθίζει τον Ιανουάριο.
Από το πότε ανθίζουν οι αμυγδαλιές μπορούν και βλέπουν οι αγρότες μας αν μια χρονιά θα είναι πρώιμη
η θα είναι όψιμη.
Φέτος οι αμυγδαλιές εξ αιτίας του κρύου Ιανουαρίου ανθίζουν τώρα, στα μέσα Φεβρουαρίου.
Επειδή άργησαν να ανθίσουν θα ευνοηθούν περισσότερο από τις ήπιες καιρικές συνθήκες και θα δώσουν
περισσότερο νέκταρ και γύρη.
Το ίδιο θα συμβεί και με όλες τις ανθοφορίες που ακoλουθούν.
Το ότι άργησαν να ανθίσουν οι αμυγδαλιές σημαίνει ότι το ίδιο θα συμβεί και με όλες τις ανθοφορίες φέτος
να το ξέρετε.
Οι αμυγδαλιές δίνουν και νέκταρ και γύρη, και οι μελισσούλες μας τις κυνηγούν πολύ.
Με το πολύτιμο για την εποχή νέκταρ τους ερεθίζονται οι βασίλισσες μας και γεννούν ακόμα περισσότερο.
Ο λαός μας τις παρομοιάζει με νυφούλες στολισμένες, ενώ υπάρχουν διάφορες ιστορίες για τις αμυγδαλιές.
Ας δούμε τι λέει η μυθολογία για την αμυγδαλιά.
Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα
Η ελληνική μυθολογία μας μιλά για μια όμορφη πριγκίπισσα που ονομαζόταν Φυλλίς, και που ήταν θυγατέρα
ενός βασιλιά της Θράκης.
Αυτή ερωτεύτηκε τον γιο του Θησέα τον Δημοφώντα. Ο νέος αυτός βρέθηκε στα μέρη της καθώς επέστρεφε
με το καράβι του από την Τροία και ο βασιλιάς του έδωσε ένα μέρος του βασιλείου του και την θυγατέρα του
για γυναίκα.
Μετά από κάποιο διάστημα ο Δημοφών νοστάλγησε την πατρίδα του την Αθήνα τόσο πολύ που ζήτησε να
πάει εκεί για λίγο διάστημα.
Η Φυλλίς συμφώνησε αφού της υποσχέθηκε ότι θα γύριζε πίσω σύντομα και έτσι εκείνος μπήκε στο καράβι
του και απέπλευσε.
Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του
Η Φυλλίς έμεινε εγκαταλειμμένη περιμένοντας τον εκλεκτό της καρδιάς της, στον τόπο της τελετής του
γάμου της.
Η Φυλλίς περίμενε για χρόνια την επιστροφή του, αλλά τελικά πέθανε από μαρασμό. Οι θεοί, από οίκτο,
μεταμόρφωσαν την Φυλλίδα σε δέντρο, σε αμυγδαλιά, η οποία έγινε σύμβολο της ελπίδας.
Όταν ο περιπλανώμενος, γεμάτος τύψεις, Δημοφών επέστρεψε, βρήκε τη Φυλλίδα σαν ένα γυμνό δέντρο
χωρίς φύλλα και άνθη.
Απελπισμένος αγκάλιασε το δέντρο, το οποίο ξαφνικά πλημμύρισε από λουλούδια, δείχνοντας ότι η αγάπη
δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.
http://www.melissocosmos.com/2011/02/blog-post_13.html